Атила: Разлика помеѓу преработките
| [проверена преработка] | [проверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
с →Пустошењето на градовите од Источното Римско Царство: Исправка на помешани латинични меѓу кириличните букви, replaced: вo → во, oд → од |
с Замена на к со ќ, replaced: jа → ја, ке → ќе |
||
Ред 23:
| place of burial =
}}
'''Атила''' (406—453), познат како Атила Хунски или Бич Божји ([[латински]]: ''flagellum Dei''), бил хунски крал од 434 година па сè до својата смрт. Бил владетел на Хунското Царство кое се простирало од територијата на денешна
Во поголем дел од западна Европа, од страна на кон него не наклонети римски извори бил претставен како груб и алчен. А пак од друга страна, некои историчари го сметаат како голем и благороден крал.
Ред 44:
Додека Западното Римско Царство било во трпеливо мирољубиви односи со Хуните, Источното Римско Царство со кој во тоа време владеел Теодосиј III, и им престоела голема опасност од Хуните.
Така за време на двовластието кај Хуните имало само изолирани инциденти на границата со Источното Римско Царство, кои за време на владеењето на Атила се пренеле и во внатрешноста на царството. Источното Римско Царство во тоа време било во судир и со Вандалите (кои ја освоиле Картагина) и со Јездергердом III. Ова му го отворило патот на Атила и Бледа кон Ирилик и Балканскиот Полуостров во 441 година. Хунската војска го опустошила Маргус, Вининацијум го завзеле Сингудунијум и Сирмијум. Во 442 година следело затишје, а Теодосиј II ја вратил својата војска од северна Африка, и наредил ковање на голема количина пари која му била потребна да ја финансира војната против Хуните, сигурен дека
Но во 443 година хуните ги освоиле походите и го зазеле Наисус, па продолжиле по течението на Нишава па ја зазема Сердика, Филипол и Аркадиопол. Римската војска ја поразиле и кај Цариград, и тука заостанале поради недостиг на оружје. Теодосиј II морал да го признае поразот и го испратил својот гласник Анатолиј да преговара за мир, па царот се сложил да плати 6000 римски финти (т.е 1963 кg злато), како казна за почитување на договорот, а годишниот данок изнесувал 2100 римски финти.
| |||