Страшо Пинџур: Разлика помеѓу преработките

По [[Окупација на Македонија во Втората светска војна|окупацијата на Македонија]], Страшо Пинџур станал член на Покраинскиот комитет како инструктор, а од јуни 1942 г. бил член на [[Главен штаб на НОВ и ПОМ|Главниот штаб на НОВ и ПОМ]]. Есента [[1942]] бил разбиен [[Велешки партизански одред „Димитар Влахов“|Велешкиот партизански одред „Димитар Влахов“]]. Страшо Пинџур, заедно со [[Мирче Ацев]], дошол во [[Велес]] да ја консолидираат работата на партиската организацијата.

Откако се расчуло за маченичката смрт на Мирче Ацев и Страшо Пинџур, нивните соброци издале леток по повод нивното убиство, во кој детално и јасно ги изразуваат нивните стремеж и борба за слобода. Ги опишуваат и нивните херојски семејства, како семејства кои се бореле за слобода на Македонија и зачувување на идеалите и патот поставен на Илинденците.<ref name=":1" /> Мал дел од писмото го опишува теророт и грозоморната слика на нивните тела:<blockquote>''На колку хиљади чесни Македонци им се дигна косата кога гoго видоа Мирчета во болничка мртвачница и во Прилеп кога гoго закопуваа со исечени прсти, со извадени нокти и искинато месо от коските. Македонските мајки, татковци и сестри виделе ногу свој синови и бракја мачени и утепани, но до ceгa вакви дзверски и нечовечно мачене немајат видено. Вака не мачеле ни турските јаничари, башибозлуци и крджалии како што мачат Хитлеровите и бугарски фашисти. Додека Пинджурот гoго скрија да не се гледаат неговите искршени коски, оти поучени от Мирчевиот случај, виде како за резилок стануват во очите на народот.''<ref name=":1" /></blockquote>За неговата активност во организирањето на [[Македонски народ|народот]] за борба против [[Фашизам|фашистичкиот]] окупатор, како и за неговото храбро и достоинствено движење во затворот, Страшо бил прогласен за еден од првите народни херои во [[Македонија]]. Во негова чест и во чест на Мирче Ацев се испеани песните „[[s:Од борбата/ 10 песна|Ајде ќе те прашам, бре Донке]]“.<ref>Томе Саздов, ''Грива тресе, бисер рони'' (епска народна поезија). Скопје: Заштита, 1970, стр. 134.</ref> и „[[s:Од борбата/ 11 песна|Вардаре горд, подзапри]]“. Во родното село Ваташа е зачувана [[Спомен-куќа на Страшо Пинџур|спомен-куќата на Страшо Пинџур]], во која, во [[1976]] г. е поставена постојана изложба на експонати поврзани со неговиот живот. Куќата била реновирана во [[2012]] година.<ref>[http://maticanaiselenici.mk/?p=2931 Светлана Дарудова, "Страшо Пинџур во писмо открива чувства спрема Мара Нацева"], ''[[Дневник (дневен весник)|Дневник]]'', година XVIII, број 5433, петок, 4 април 2014, стр. 13.</ref>