Германско Царство: Разлика помеѓу преработките

[проверена преработка][проверена преработка]
Избришана содржина Додадена содржина
с →‎Подемот на империјалната моќ и Бизмарковата оставка: Јазично подобрување, replaced: тронот → престолот
с →‎Подемот на империјалната моќ и Бизмарковата оставка: Јазично подобрување, replaced: трон, → престол,
Ред 131:
=== Подемот на империјалната моќ и Бизмарковата оставка ===
[[Податотека:Wilhelm II of Germany.jpg|мини|лево|[[Вилхелм II]], Германски цар (на оваа слика јасно се гледа како ја прикрива својата лева рака)]]
Царството доста добро се развило под Бизмарковата власт сè до смртта на царот во [[1888]] година. По неговата смрт, [[Фридрих III]], неговиот син и наследник, бил на власт само 99 дена, кога престолот го препуштил на Вилхелм II. Тој настан е одбележан како „годината на три цареви“ ({{lang-de|Dreikaiserjahr}}). Влихелм II го сватил значењето на царскиот тронпрестол, и сакал за разлика од величината на европските монарси во тоа време кои имале само фигуративна власт, да биде владар и „де факто“. Амбициите на Вилхелм II и неговите дела го довеле во конфликт со Бизмарк. По жестоката расправија околу власта, Бизмарк се повлекол и ја предал власта на Вилхелм II во март [[1890]] година, кога и поднел оставка на местото на германски канцелар.
 
По Бизмарковата оставка, Вилхелм II станал главен водач на Германија. За разлика од неговиот татко Вилхелм I, кој во поголемиот дел од работите, било внатрешни или надворешни, ја оставал власта на Бизмарк, Вилхелм II активно се вклучил во германската политика, со желба да остави впечаток на сигурен, способен и одговорен владар, и да го задржи правото, а не фигуративната власт. Вилхелм II по своја желба примал совети од [[Валтер Ратенау]], доста контроверзна личност во германската политика која била [[Либерализам|либерал]], [[евреи]]н, [[слободни ѕидари|масон]] и [[хомосексуалност|хомосексуалец]] (бил убиен од страна на [[десница|десничарските]] [[екстремизам|екстремисти]] во [[1922]] година). Од Ратенхау, Вилхелм осознал многу за европската економија и индустријските и финансиските врски во внатрешноста, што многу му помогнало во приклучувањето во политичкиот живот