Француско-пруска војна: Разлика помеѓу преработките
| [проверена преработка] | [проверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
с →Почетокот на индустриската војна: Правописна исправка, replaced: дбрамб → дбранб |
с →Почетокот на индустриската војна: Правописна исправка, replaced: инжинер → инженер |
||
Ред 65:
Битката кај Седана исто така ја демонстрираше и ладнокрвноста на Германските водачи. Канцеларот Ото фон Бизмарк (гер. Otto Eduard Leopold von Bismarck) – (1815—1898. година) по дипломатски пат ја припремил победата, така што ја информирал владата на Белгија дека ако војниците на Францускиот маршал Патрик Мак Маона (фр. Marie Edmé Patrice Maurice, comte de MacMahon) – (1808—1893.година), таканаречени „шалонски војници“ преминат во Белгија, а Беллгијската влада не им ги одземе оружјата, тогаш Прусија го задржува правото да ги брка низ Белгија. На основата на ова, генералот фон Молтке бил сигурен дека сига ги има Француските воници во стапица. После тоа, потполно смирено се дошетал до висините позади местото Фреона, за потоа заедно со Вилхелм I и група на Германски принцови, со кои одеа и бројни странски воени надгледувачи - меѓу нив и америчкиот генерал Шедридан (анг. Philip Henry Sheridan) – (1831-1888. година), еден од главните команданти на Северот, да гледаат маси од Француски војници како беспотребно умираат. Битката кај Седана ја зацврситла Германската војно-оперативна вештина наречена „кеселшлахт“ (гер. Kesselschlacht), што би можело да се преведе како битка во опкружување, т. е. битка ссо опколување и потполно уништување на противникот. Тое се одвивало така што се опколувале големи непријателски сили, а потоа со одбранбена тактика, со супериорен оган (пукање врз нив), ја дочекува и уништува секоја единица која би пробала да се пробие низ „опкружувањето“.
Французите никако не успевале да ги пронајдат своите единици. Куририте им залутале, бидејќи не го знаеле патот и не можеле да го пронајдат. Командантите, без мапи, и наредувале на војската де тргне во погрешна насока. Од мртвите коњи не можело да се помине низ многу битните „ниски делови“ на многу од патовите. Војниците марширеле сè додека не би се судриле со другите, исто така Француски војници, кои оделе во спротивна насока а да не знаеле каде одат. Накратоко, тоа било, може слободно да се рече, Марфијавиот закон применет за војување. Меѓутоа Битката кај Седана ги присилила и Прусите да сватат дека Францускиот народ одбил да го прифати поразот на својата империјална армија и зарубувањето на Наполеон III (фр. Charles Louis Napoleon Bonaparte) – (1808—1873.година; владеел до 1852—1870.г.). На чело на движењето кое барало „војна до крај“ (фр. la guerre a outrance) биле Леон Гамбета (фр. Léon Gambetta) – (1838—1882.година) – (1838—1882.г.) и Шарл де Фрејсине (фр. Charles Louis de Saulces de Freycinet) – (1828—1923.година). Потоа повторно доаѓаат идеи од 1793 - се воведува принудно читање на патроитски текстови, реквирирање на намирниците и се друго што му е потребно на фронтот, лекари, архитекти,
Француско-пруската војна предизвикала глема бура на национализам во Француската и во Германската земја.
| |||