Осен наклон: Разлика помеѓу преработките
| [проверена преработка] | [проверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
с →Накосеност: Јазична исправка, replaced: глацијални → леднички (2) |
|||
Ред 51:
| accessdate=23 септември 2008}} {{en}}</ref> Оската останува наклонета кон ѕвездите во една иста насока во текот на годината, што значи дека полутопката (северната или јужната половина на Земјата) е насочена обратно од Сонцето на една точка во орбитата, а во следната орбита (по половина година) истата полутопка ќе биде свртена кон Сонцето. Ова е главна причина за постоењето на [[годишно време|годишните времиња]]. Полутопката што е моментално навалена кон Сонцето добива повеќе часови сончева светлина во денот, а светлината на пладне паѓа поблиску до вертикалата и затоа дава повеќе енергија по единица површина.
При помала накосеност поларните региони добиваат порамномерно [[инсолација|сончево зрачење]] од едно годишно време до друго, а со тоа и услови попогодни за [[глацијација]]. Како и промените во [[прецесија]]та и [[занесување (орбита)|занесувањето]] (ексцентричност) (ексцентричност), промените во наклонот влијаат врз релативната јачина на годишните времиња, но последиците од циклусот на наклонетост се особено нагласени на повисоките географски ширини со започнувањето на големите ледени времиња.<ref>[http://www.ncdc.noaa.gov/pa leo/slides/slideset/11/11_187_slide.html Палеогалерии] - NCDC {{en}}</ref> Накосеноста е главен фактор на
Накосеноста на еклиптиката не е постојана величина, туку постепено се менува во циклус од 41.000 години. Треба да се напомене дека накосеноста и прецесијата на рамнодениците се пресметуваат според истата теорија, и затоа се потесно поврзани. Помало ε значи поголемо ''p'' (прецесија во геог. долж.) и обратно. Но сепак овие две движења се независни едно од друго, и одат во заемно нормални насоки.
| |||