Фредерик Тејлор: Разлика помеѓу преработките

'''Фредерик Тејлор''' ({{роден|20|март|1956}}-{{роден|21|март|1915}}) почнал како обичен работник за подоцна по запослувањето да се школува и да за кратко време стане инженер. Своето искуство во најголема мера го стекнал во индустријата за челик во [[САД]] т.е. во Мидвел Стеел Комапни и во Беатхлехем Стеел Цомпани. На почетокот на работата во челичната индустрија Тејлор бил ориентиран повеќе околу техничките прашања и истражувања на работите во погоните. Работејќи некое време како супервизор и како надзорник тој побарал да го поправи односот со работниците. Тејлор дошол до сознание што ги иритира работниците и што ги одвраќа од поголем учинок во компанијата и во поголемите залагања во работата. Тој сфатил дека за горенаведеното станува збор за лош, неадекватен менаџмент со непримерен начин на поставување на работните норми, неприменет систем на оценување на поставеноста на работниците во работата, неделотворен концепт на оспособување на работниците и сл. Таквиот менаџмент створува незадоволство и отпор кај работниците чија практична последица е ограничување на нивниот учинок, поточно, ограничување на производството, далеку под можноста. Како оваа појава донесувала големи Штети во тоа време, а како подобриот менаџмент можел да се отстрани од општеството, Тејлор прво се ангажирал на тоа решавање, а при тоа и на решавањето на другите проблеми кои се поврзани со ниската ефикасност во работата на американските работници кои во тоа време работеле во лош менаџерски систем. Тејлор исто така воочил дека еден од честите примери е лошиот однос на нееднаквиот поставен систем на норми за надградување на работниците. На тој основ Тејлор во 1885 год го напишал својот прв труд Системот на плаќање по парче (А пице Рате Сѕстем) кој го објавил во Америчкото здружување на механичките инженери (АСМЕ). Тејлор настојувал да менаџментот од пракса да се трансформира во наука, заснован на, добро поставени, јасно дефинирани и фиксирани принципи наместо на - повеќе или помалку- мали идеи,,. Принципите ма менаџментот кој ги формирал Фредерик Тејлор кои резултати се ,,студии на време,, и студии на покрети,, на монтажната пракса. На база на овие студии секој процес на активности (односно работи) и да формулира најкраток и најдобар метод на обавување на поединечните активности. На тој начин би било можно да се утврдат нормите. Системот на диференцијални надоместоци бил основна награда на работниците. Растот на надоместоците како последица на продуктивноста не е во конфликт со интересите на сопственикот затоа Што работните норми се конкретно дефинирани. Тејлор се стремел кон креирање на стандардите кои би довеле повисоки резултати и за организацијата ,и за вработените во нејзе , со Што не би се дозволило до остварување на слаби работни резултати, односно појави на неработење од страна на работниците.

 

 

Подоцна Тејлор ги креирал четрите принципи на кои е заснован концептот на научното управување и тоа: