Луј Арагон: Разлика помеѓу преработките

== Животопис ==

 

 

Од [[1919]] до [[1924]] година, Арагон се приклучил на движењето [[дадаизам]], активно дружејќи се со париските дадаисти. Со [[Андре Бретон]] во [[1924]] година станал еден од основачите на надреалистичкото движење.<ref name="Travers2001">{{Наведена книга|author=Martin Travers|title=European Literature from Romanticism to Postmodernism: A Reader in Aesthetic Practice|url=https://books.google.com/books?id=KlcnxCx1ZM4C&pg=PA176|year=2001|publisher=A&C Black|isbn=978-0-8264-4748-7|pages=176–}}</ref>, и оттогаш го употребувал своето литературно име Арагон. Ги објавил првите песни и романот „''Селанец од Париз''“. Во текот на 20-те години заедно со цела група надреалисти се приклучил на [[Комунистичка партија на Франција|Комунистичката партија на Франција]]. Од [[1933]] година започнал да пишува и за партискиот весник. Во текот на [[1930]] година го посетил [[Советскиот Сојуз]] и од [[1933]] година неговата посветеност на партијата го води до раскинување со надреалистите, кое кулминирало со Светскиот конгрес на писатели за одбрана на културата ([[1935]] година), каде што жестоко му се спротивставил на неговиот пријател [[Андре Бретон]]. И покрај таквиот настап, Арагон и самиот често го критикувал Советскиот Сојуз. Од [[1933]] до [[1944]] Арагон го напишал романот „''Реален свет''“ во четири тома, каде ја опишал историската перспектива на класната борба. Со соцреализам продолжил да се занимава и во следните дела, а потоа создал три романи што се своевидна биографија поврзана со комунистичкото движење. Покрај тоа пишувал и патриотски песни, кои ги објавувал во текот на [[Втората светска војна]], но и љубовна поезија посветена на својата жена Елза, сестра на Љиља Брик (љубовницата на Мајаковски), со која се оженил во [[1939]] година. Пред и во текот на [[Втората светска војна]] Елза соработувала со него во весниците на левицата, а во текот на окупацијата била во илегала.