Влашки јазик: Разлика помеѓу преработките
| [проверена преработка] | [проверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
с →top: Замена со македонски назив на предлошка, replaced: flagicon → знамеикона (2) |
с →Историја: Правописна исправка, replaced: едход → етход |
||
Ред 43:
На крајот на 19-тиот и почетокот на 20 век се пројавуваат бројни аромански писатели кои го унапредуваат јазикот. Меѓу нив најзначајни се: Никола Бацарија, Никола Вело, Јорји Мурну и др. Во овој период значајно е и печатењето на првиот официјален аромански речник од Штефан Михајлеану во 1901 година (во Букурешт), потоа речникот на Јон Даламетра од 1903 година (исто така во Букурешт) и капиталното дело Толковен и етимолошки речник на ароманскиот јазик печатен во 1953 година од Таќе Папахаџи (кој се смета за најзначаен и најобемен речник на ароманскиот јазик со романски и француски толкувања).
Со почетокот на Балканските војни како и Светските војни, ароманските (влашките) училишта почнуваат да згаснуваат и конечно со завршувањето на Втората светска војна и воведувањето на мрачното доба на Комунизмот, ароманскиот елемент и јазик сосема изчезнува од политичките карти на Балканот.
Со прекинувањето на железната завеса и симнувањето на комунистите од власт, странските пропаганди повторно почнуваат да вршат силна тензија (која
Ароманскиот јазик подоцна ќе биде официјално кодифициран со одржувањето на Двата Интернационални Конгреси во [[Германија]] (Фрајбург) како и Меѓународниот Конгрес во [[Битола]] во 1997 година, кога се напушта пропагандистичката теорија на користење на романската азбука (која била користена дотогаш) и се формира нова азбука (врз база на онаа на Михаил Бојаџи), [[правопис]], а граматиката се задржува во истата форма предадена од Михаил Бојаџи.
| |||