Реактивна центрифугална сила: Разлика помеѓу преработките
| [непроверена преработка] | [проверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
с →Наводи |
Нема опис на уредувањето |
||
Ред 1:
{{Превод}}
Во [[Класична механика|класичната механика]], '''реактивната центрифугална сила''' со [[Центрипетална сила|центрипеталната сила]] формира пар од системот акција-реакција.
Ред 14 ⟶ 15:
[[Прв Њутнов закон|Првиот Њутнов закон]] вели дека било кое тело кое не се движи по права линија е предмет на силата и [[Дијаграм за слободно тело|дијаграмот за слободно тело]] покажува сила врз топката (втор цртеж) предизвикана од конецот за да ја задржи топката во кружното движење.
[[Трет Њутнов закон|Третиот Њутнов закон]] за акција и реакција вели дека доколку конецот создава центрипетална сила (сила насочена кон центарот) на топката, топката ќе создаде еднаква, но со спротивна
Конецот ја пренесува реактивната центрифугална сила од топката кон неподвижниот центар, влечејќи кон центарот. Уште еднаш, според третиот Њутнов закон, неподвижниот центар создава реакција кон конецот, означена како пост реакација, влечејќи кон конецот. Двете сили кон конецот се еднакви и спротивни, предизвикувајќи никаква мрежна сила кон конецот (под претпоставка дека конецот е без маса), но ставајќи го конецот под тензија.
Ред 23 ⟶ 24:
Иако реактивната центрифугална сила ретко се користи во физичката литература, концептот се применува во некои концепти на машинството. Пример на таков вид на инженерски концепт е анализата на стресовите во сечилата на брзо ротираките турбини. Сечивото може да се третира како низа од повеќе слоеви кои тргнуваат од оската кон работ на сечивото. Секој слој создава надворешна (центрифугална) сила во непосредно блискиот радијално внатрешен слој и кон внатре (центрипетална) сила во непосредно блискиот радијално надворешен слој. Во исто време внатрешниот слој создава еластична центрипетална сила на средниот слој, додека надворешниот слој создава еластична центрифугална сила, што резултира со создавање на внатрешен стрес. Стресот во сечивото и неговото предизвикување се главните интереси на машинските инженери во овој случај.
Друг пример на ротирачки уред во кој може да се идентификува реактивната центрифугална сила, користена за да се опише однесувањето на системот, е [[Центифугална спојка|центифугалната спојка]]. Центрифугалната спојка се користи кај малите мотори-придвижувани уреди како што се моторните пили, малите тркачки возила и моделите на хеликоптери. Таа му овозможува на моторот да се активира и да биде неактивен без возење на уредот, но автоматски и нежно го активира погонот како што брзината на моторот се зголемува. Се користат пружини за да го ограничат вртењето на папучите од спојката. При мали брзини пружината создава центрипетална сила врз папучите, кои се придвижуваат кон поголем радиус како што се зголемува брзината, а пружините се истегнуваат под тензија. При високи брзини, кога папучите не можат да се движат повеќе кон надвор со цел да ја зголемат тензијата на пружините, поради надворешниот барабан, барабанот обезбедува дел од центрифугалната сила која ги држи папучите да се движат по кружна патека. Силата на напрегање применета врз пружините и силата насочена кон надвор применета врз барабанот од ротирачките папучи се соодветните реактивни центрифугални сили. Взаемната сила помеѓу барабанот и папучите создава триење кое е потребно за да се вклучи излезното вратило кое е поврзано со барабанот. На тој начин [[Центифугална спојка|центифугалната спојка]] ги илустрира и двете сили, фиктивната центрифугална сила и реактивната центрифугална сила.
Реактивната центрифугална сила, која е една половина од реактивниот пар, заедно со центрипеталната сила се концепт кој се применува во секоја референтна рамка. Тоа ги раздвојува од инерцијалната или фиктивната центрифугална сила, кои се јавуваат само кај ротирачките рамки.
| |||