Солунски конгрес од 1896 година: Разлика помеѓу преработките

'''Солунскиот конгрес од 1896 година''' е првиот конгрес на ''Македонската револуционерна организација'' ([[ТМОРО]]), а потврда за тоа е сведоштвото на Татарчев кој го нарекува како '''''основачки и законодавен''''' <ref><small>''Д-р, Христо Татарчев, Вътрешна македоно-одринска революционна организация като мит или реалност, Цочо Биљарски и Валентин Китанов, София, 1995''</small></ref>. Конгресот се одржала за време на божиќните празници во 1896 година во [[Солун]], траел три дена, а со него заседавал [[Христо Татарчев]].

Развојот на организацијата на преден план исфрлила голем број на внатрешни и надворешни прашања, потоа се покажало дека постојните нормативни акти се тесни за понатамошен развој на ''Македонската револуционерна борба'', а истовремено дошло до засилување на странските пропаганди кои носеле опасност за организацијата<ref><small>''Ванчо Ѓорѓиев, Петар Поп Арсов - прилог кон проучувањето на македонското националноослободително движење, Скопје, 1997''</small></ref>. Овие, како и други прашања биле разгледани на Солунскиот конгрес.

На почетокиот од конгресот, раководителите поднеле извештаии за состојбите во своите реони , а потоа биле разгледани следните прашања: 1. Администартивно - територијалната поделаба на организациионата територија, 2. Начинот на коресподенција, 3. Централизација или децентрализација на организацијата, 4. Односот кон останатите етнички групи во Македонија, 5. Статусот на Одрин и Цариград, 6. Прием на жените во организацијата, 7. Односот кон Врховниот комитет, 8. Односот кон егзархиската групација, 9. Односот кон странските пропаганди, 10. Преточување на конгресните одлуки во нов Устав и Правилник <ref name="vgj"><small>''Ванчо Ѓорѓиев, Слобода или Смрт, Македонското националноослободително дело во Солунскиот вилает 1893-1903 година, Институт за Историја-Филозофски Факултет, Табернакул, Скопје, 2003''</small></ref>.

{{Цитат|''Тајна македоно - одринска револуционерна организација (ТМОРО)''<ref name="vgj"/><ref><small>''Бугарскиот историчар Константин Пандев смета дека во 1896 година е донесен првиот устав на организацијата и според него организацијата на Солунскиот конгрес го добила името Бугарски македоно - одрински комитети ('''Пандев, К. "Устави и правилници на ВМОРО преди Илинденско-Преображенското въстание, Исторически преглед, 1969, кн. I, стр. 68—80.'''), што е неприфатливо за голем дел од македонските историчари'', (''' Ванчо Ѓорѓиев, Слобода или Смрт...''')</small></ref>}}

{{Цитат| ''1. Организациската територија да се подели на 7 окрузи: Солунски, Битолски, Скопски, Велешко - Тиквешки, Струмичко - Џумајски, Штипски и Одрински.'' <ref><small>''Треба да се истакне дека во праксa егзистирале 6 окрузи: Солунски, Битолски, Скопски, Струмички, Серски и Одрински. Предвидениот Штипски округ не заживела, Велес добил право дирекно да кореспондира со ЦК, а Тиквешкиот реон во 1899 година бил придодаден кон Солунскиот револуционерен округ, а од друга страна од предвидениот Струмичко - Џумајски настанале два округа и тоа Струмичкиот и Серскиот револуционерен округ''</small>, <small>''''' П. Константин Национлнотоослободително движение в Македония и Тракия 1893-1093, София, 1979'''''</small></ref>

4. ''Било решено во организацијата да можат да членуваат сите без разлика на верата и народноста и дека делото ќе има чист македонски карактер.''

5. ''За Одринско било решено да биде третирано оделно од Македонија, но Македонија и Одринско преставуваатпретставуваат единствена кауза преку извојување на автономија за двете области.''

7. ''Тенденцијата на Врховниот комитет да се наметне над ЦК на организацијата и да ја претвори во орудие за остварување на своите цели, била оценета како опасна по целото македонско ослободително дело и да се заземе став да се разубедува ВК да ја напушти таквата тенденција.''

8.'' Било решено да биде отворено Задгранично преставништво во Софија кое ќе има задача да ја преставувапретставува организацијата и да застане пред надворешните посегања.''

9. ''Во врска со проегзархиските групи во Македонија, било истакнато дека портите на организацијата се отворени за секого кој ќе ги прифати начелата на организацијата.''

10. ''Ставот кој организацијата го зазела кон странските пропаганди се гледа во членот 2. од уставот на ТМОРО во кој се истакнува дека: Тајната Македоско - Одринска Револуционерна Организација има за цел да ги сплоти во едно цело сите незадоволни елементи во Македонија и Одринско, без разлика на народноста, извојување преку револуција полна политичка автономија за тие две области''

11. ''На крајот било решено Гоце Делчев и Ѓорче Петров да го изработат новиот устав и правилник врз основа на конгресните одлуки.'' <ref><small>''Ѓорче Петров, Спомени''</small></ref><ref name="ht"> <small>''Д-р, Христо Татарчев, Вътрешна македоно-одринска революционна организация като мит или реалност, Цочо Биљарски и Валентин Китанов, София, 1995</small></ref><ref><small>''Уставот на ТМОРО''</small></ref>.}}