Френсис Бејкон: Разлика помеѓу преработките

Бејкон е роден на [[22 јануари]] [[1561]] година, во Јорк Хаус, во [[Лондон]], како син на Николас Бекон и на неговата втора жена, Ана (Кук) Бејкон.<ref>„Sir Francis Bacon's Journals“. стр. 191. iUniverse, 2007.</ref> Биографите сметаат дека во детството Бекон бил школуван дома, поради лошата здравствена состојба (која го следела во текот на целиот живот), со подучување од страна на Џон Волсал, дипломец на [[Универзитет Оксфорд|Оксфорд]] , со цврста насоченост кон [[пуританство]]то. На 5 април 1573 година, на возраст од дванаесет години, се запишал на [[Тринити колеџ|колеџот „Тринити“]] при [[Универзитет Кембриџ|Универзитетот Кембриџ]].<ref>{{acad|id = BCN573F|name = Bacon, Francis}}</ref> Три години живеел заедно со неговиот постар брат, Ентони Бејкон, а под лично туторство на д-р [[Џон Витгифт]], иден [[Кентербери]]ски [[архиепископ]]. Образованието на Бејкон во голема мера било на [[Латински јазик|латински]] и по средновековната наставна програма. Исто така, тој се образувал и на [[Универзитет во Поатје|Универзитетот во Поатје]]. Во Кембриџ, Бејкон ја запознал кралицата [[Елизабета I|Елизабета]], која била воодушевена од неговиот прерано созреан интелект и го нарекла и „младиот лорд чувар“.<ref>{{Наведена книга|last = Collins|first = Arthur|title = The English Baronetage: Containing a Genealogical and Historical Account of All the English Baronets, Now Existing: Their Descents, Marriages, and Issues; Memorable Actions, Both in War, and Peace; Religious and Charitable Donations; Deaths, Places of Burial and Monumental Inscriptions {{sic}}|publisher = Printed for Tho. Wotton at the Three Daggers and Queen's Head|year = 1741|page = 5}}</ref> На [[27 јуни]], [[1576]] година, Френсис и брат му Ентони влегле во ''societate magistrorum'', во Грејс Ин, а неколку месеци подоцна Френсис заминал во странство, во друштво на сер Амиас Палет, англискиот [[амбасадор]] во [[Париз]], додека Ентони ги продолжил своите студии дома. Во следните три години, Френсис Бејкон ги посетил Блоа, Поатје, Турс, а патувал и во [[Италија]] и во [[Шпанија]]. За време на неговите патувања, Бејкон ги изучувал јазиците, [[дипломатија]]та и [[Граѓанско право|граѓанското право]], при извршувањето на рутинските дипломатски задачи.

Врз основа на овие табели можеме да поставиме хипотеза, т.е. произволно да ја одредиме бараната форма. Ова прво одредување на формата, кое не е дефинитивно, Бејкон го нарекува „олеснување на разумот“ (''permissio intellectus'') или „прва берба“ (''vindeminatio prima''). Така, во „Новиот органон“ Бејкон ја истражувал формата на топлината како пример при што дошол до првиот резултат според кој топлината е вид движење во кое телото тежнее: 1) да се прошири и 2) да се поктрене, 3) а неговиот носител се ситните честички на телото, 4) кои се движат многу брзо. Меѓутоа, на овој начин се доаѓа смаосамо до првиот заклучок во истражувањето, а за тој да биде конечно потврден, истражувањето треба да помине уште низ девет фази, од кои Бејкон стигнал да ја обработи само првата фаза, и тоа многу опширно. Станува збор за проучувањето на „прерогативните инстанции“, т.е повластените примери кои ја откриваат врската меѓу формата и природата појасно од другите примери. Бејкон наведува 27 видови такви прерогативни инстанции, како на пример, „инстанциите на крстот“ (''Instantiae crucis''), кои ги нарекува одлучувачки и пресудни, а кои ги претставуваат примерите кои лесно го решаваат проблемот во случаите кога се колебаме меѓу неколку веројатни претпоставки. Иако останало недовршено, Бејконовото учење за индуктивниот метод извршило големо влијание врз натамошниот развој на логиката. На пример, [[Џон Стјуарт Мил]], кој ги поставил четирите методи на индукција, само ги усовршил идеите на Бејкон дадени во неговите табели. Оттука, иако Бејкон не е творец на индуктивниот метод, тој го поставил него во обликот во кој денес се употребува во научното истражување. Сепак, во разработката на индуктивниот метод, Бејкон не го зел значењето на [[Дедукција|дедуктивниот]] метод кој, исто така, има улога во поставувањето на хипотезите и во проверувањето на експерименталните резултати.<ref name="Francis Bacon 1955"/>