Кичево: Разлика помеѓу преработките

Кичава функционирала низ вековите како византиски кастрон (од 10 до 13 век), кој ги контролирал патиштата на периферијата на царството, во насоката на честите српски упади од север. Во вековите што следат, градот потпаѓал под српска, бугарска, епирска власт. Византијците го преземаат повторно после Пелагонската битка за во периодот меѓу 1282 и 1297 година да го освојат [[Срби]]те (крал Милутин). Во средниот век споменатите територии потпаѓаат под средновековната српска држава, што се потврдува со даровницата на Кралот Милутин кој во 1294 го опсипал со подароци манастирот [[Кнежински манастир|Свети Ѓорѓија]] во село [[Кнежино]].

Кичево во овие години е веројатно запалено (барем тврдината).

 

=== Османлиско владеење ===

Кичево и Кичевско потпаѓаат под турска власт во [[1385]] година. По освојувањето, градот бил претворен во воен и административен центар. Во ранотурско време во тврдината Кичава била сместена [[стража]]. Во втората половина на XV век, поточно во 1476 година, управител на Кичевската нахија бил Али-бег, а Кичево бил економски и административен центар на самата нахија. Кичево во овој период имало 217 куќи. Градот како стопански и административен центар на нахијата, попримајќи турски елемент, од ден на ден ја менувал физиономијата и сè повеќе добивал ориентален изглед.<ref>Македонските градови во турско време, Зоран Сенев, Киро Герасимов, Кочани,2004,стр.34</ref>

 

Со ширењето на христијанството на овие простори се градат и првите цркви во доцноантичко и средновековно Кичево. Познато е постоењето на 3 цркви кои низ времето биле уривани, а се изградени веројатно во доцната антика и раното средновековие и сите три се наоѓаат на просторот кој сите го знаат како чаршија: