Масакр во Ваташа: Разлика помеѓу преработките
| [проверена преработка] | [проверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
→Настан: Додадена е галерија, ажуриран е текстот за настанот, додадена е надворешна врска од преживеаните сведоци на настанот |
→Судење: Уреден е делот кај судењето, и дополнет е со информација и релевантен извор од ИНИ |
||
Ред 54:
== Судење ==
[[Податотека:Ljuben_Apostolov.jpg|мини|252x252пкс|Љубен Апостолов]]
Овие бугарски злосторници, по една година и ја добиваат заслужената казна. Имено во с. Страмашево на 13 јули 1944 година дошло до судир со два батаљона на Втората македонска ударна бригада. 40тина Бугарски војници биле убиени, а другите се дале во бегство.<ref name=":1" />
По две години Народниот суд во НР Македонија ги осудил на смрт главните раководители и учесници во оваа акција: полковник Љубен Апостолов, капетан Борис Жеглов, поручник Костов и подофицер Петко Опреков. Пред тоа сите тие се предадени од новата влада на Бугарија на југословенските власти за судење како фашисти. Апостолов, кој бил командант на војската и ја издал наредбата за стрелање, тврдел дека не е виновен за ваташкиот масакр. Тој бил суден за повеќе злодела и сите ги признал, но за ваташкиот масакр кажал дека добил листа со имиња, а на неа стоело дека младинците се партизани уапсени во шумата, а не собрани од нивните куќи.<ref>Меѓу другото во упатствата, кој се издадени од командантот на Петтата армија, генерал-мајор Васил Бојдев и кои се испратени на 6 октомври 1941 година до бугарскиот воен контингент во Македонија се вели: „Партизаните треба да бидат уништувани со користење на сите средства на располагање... Во борбата против нив да не се применува Женевската конвенција. Таа останува во сила само во случај на фаќање на сојузнички падобранци. Партизаните да се ликвидираат на место, а заробеници да не се земаат.“</ref> Раскажал и за улогата во настанот на четворица ваташанци-предавници, тројца мажи и една жена.▼
▲Полковникот Љубен Апостолов на 3 ноември 1944 година бил откриен од македонските емигранти во Софија и го привеле во штабот на македонската народноослободителна бригада “Гоце Делчев“. Од Софија е екстрадиран во Кавадарци. По две години Народниот суд во НР Македонија ги осудил на смрт главните раководители и учесници во оваа акција: полковник Љубен Апостолов, капетан Борис Жеглов, поручник Костов и подофицер Петко Опреков. Пред тоа сите тие се предадени од новата влада на Бугарија на југословенските власти за судење како фашисти. Апостолов, кој бил командант на војската и ја издал наредбата за стрелање, тврдел дека не е виновен за ваташкиот масакр. Тој бил суден за повеќе злодела и сите ги признал, но за ваташкиот масакр кажал дека добил листа со имиња, а на неа стоело дека младинците се партизани уапсени во шумата, а не собрани од нивните куќи.<ref>Меѓу другото во упатствата, кој се издадени од командантот на Петтата армија, генерал-мајор Васил Бојдев и кои се испратени на 6 октомври 1941 година до бугарскиот воен контингент во Македонија се вели: „Партизаните треба да бидат уништувани со користење на сите средства на располагање... Во борбата против нив да не се применува Женевската конвенција. Таа останува во сила само во случај на фаќање на сојузнички падобранци. Партизаните да се ликвидираат на место, а заробеници да не се земаат.“</ref> Раскажал и за улогата во настанот на четворица ваташанци-предавници, тројца мажи и една жена. Ова злодело извршено од бугарските фашисти, останува срамен белег кој вечно ќе биде поврзан со шестиот роденден на бугарскиот престолонаследник [[Симеон ІІ|Симеон II]].
Истата судбина ги снашла и полицискиот инспектор Димитар Раев и агентот учесник во овие настани, Борис Жуглов. Двајцата се осудени на смрт во Скопје и стрелани.<ref name=":1">{{Наведена мрежна страница|url=https://www.fakulteti.mk/news/16062019/77-godini-od-strelanjeto-na-12-te-vatashki-mladinci|title=77 години од стрелањето на 12-те ваташки младинци|last=Камчевски|first=Петре|date=16.06.2019|work=https://www.fakulteti.mk/|archive-url=|archive-date=|dead-url=|accessdate=}}</ref>
Во извештајот на [[Мито Хаџивасилев - Јасмин|Мито Хаџивасилев]] до ЦК на КПМ од 5 јули, 1943 во [[Кавадарци]], меѓу другото дава јасна слика дека терор бил вршен и во претходни наврати од страна на бугарската војска кон невиното македонско население во Кавадаречко. Каде се палени куќи, плевни, во селата [[Шивец]], [[Ресава]], [[Ваташа]], [[Праведник]] и други. Според овој извештај убиени се близу 50тина селани и дел интернирани. Сето, ова му го препишува на ''"главниот крвопиец полковник Апостолов"''.<ref>{{Наведена книга|title=Извори за ослободителната војна и револуцијата во Македонија 1941-1945 Том I, книга седма|first=Институт за Национална Историја|publisher=Студентски Збор|year=1983|isbn=|location=Скопје|pages=42-47}}</ref>
== Одбележување ==
| |||