'''Алексеј Николаевич ЛеонтиевЛеонтјев''' ({{роден на|5|февруари|1903}} - {{починал на|21|јануари|1979}}) — еден од најпознатите европски психолози, познат како теоретичар и врвен мајстор на психолошкиот експеримент. Роден е во {{роден во|Москва}}. Целиот негов живот е поврзан со [[Московски универзитет|Московскиот универзитет „Ломоносов“]]. Најпознат е како автор на психолошката концепција за дејноста.
Студиите по психологија ги започнува во [[1921]] година на Институтот по Филозофија на историско-филолошкиот Факултет. На Институтот по Филозофија, психологија предава Г. И. Челпанов и ЛеонтиевЛеонтјев учи психологија со него. Во [[1924]] година дипломира ЛеонтиевЛеонтјев и така настанува Факултетoт за општествени науки. Од [[1924]] до [[1930]] година соработува со [[Виготски]]. Исто така соработува и со Лурија. Во Моска и пошироко тие ја сочинуваат познатата „тројка“. Денес, ЛеонтиевЛеонтјев, Виготски и Лурија се сметаат за гиганти во светската психологија. Во 1940 година докторира и потоа во 1941 година е избран за директор на московскиот Институт за Психологија. Благодарениe на неговата континуирана и напорна работа овој институт прераснува во самостоен факултет во [[1966]] година. Тој станал прв декан на факултетот и на таа позиција останал сè до неговата смрт). Во [[1945]] година станува член на Академијата на науките. Воедно раководел и со катедрата за [[општа психологија]].
ЛеонтиевЛеонтјев го изучувал развојот на психата, меморијата и вниманието. Понатаму ги пишува своите идеи за дејноста, психата и личноста. Неговата теорија за дејност се темели на голем број истражувања во Русија особено на полето на играта и учењето.
Автор е на повеќе од 230 трудови.
Умира во [[1979]] година од срцев удар. Во негов дух продолжува и неговиот син А.А. ЛеонтиевЛеонтјев (познат психолингвист) како и внукот Д.А. ЛеонтиевЛеонтјев кој денес е наставник на психолошкиот факултет на Московскиот универзитет.
