Херменевтика: Разлика помеѓу преработките

 

Средновековните интерпретации на текст ја обединуваат егзегезата во четирикратен модел што ја нагласува разликата помеѓу зборот и духовноста на текстот.

 

Херменевтичката терминологија користена овде во некои делови е самоволна. Речиси сите три интерпретации што одат подалеку од буквалните објаснувања во основната смисла се „алегорични“. Практичните апликации на овие три аспекти на духовна интерпретација варираат. Во повеќето примери четирикратната смисла на списите била делумно употребувана, во зависност од содржината на текстот и идејата на извадокот. Можеме лесно да забележиме дека основната структура е двојна смисла на списите, што значи дека бројот четири е добиен од рестриктивна систематизација на бројните можности што постојат во трите интерпретативни димензии.

Херменевтиката на Ханс-Георг Гадамер е усовршување на херменевтиката на неговиот учител Хајдегер. Тој потврдува дека методичкото размислување е спротивно на искуство и размислувањето. Можеме да стигнеме до вистината само ако го разбериме и совладаме нашето искуство. Според Гадамер, искуството не е конечно, туку е променливо и секогаш може да покаже нови преспективи. Најважно нешто е да се открие што претставува индивидуално разбирање. Во овиј контекс Гадамер вели дека предрасудата е (нефиксиран) одраз на тоа што го открива разбирањето. Да се биде незапознат со одредена традиција е состојба на разбирање. Гадамер потенцира дека ние никогаш не можеме да излеземе од нашата традиција, само можеме да пробаме да ја разбереме. Ова понатаму ја елаборира идејата на херменевтичкиот круг.

 

 

Андрес Ортиз-Озес ја развил својата симболичка херменевтика како медитерански одговор на северно-европската херменевтика. Неговото главно тврдење во однос на симболичкото разбирање на светот е дека значењето е симболичното заздравување на вистинската повреда.

=== Археологија ===

 

 

=== Архитектура ===