Илузија: Разлика помеѓу преработките

Илузијата претставува изобличување на сетилата и открва како мозокот нормално ја организира и интерпретира сетилната стимулација. Иако илузиите лажно ја претставуваат реалноста и многумина најчесто го имаат истото мислење за нив, тие за разлика од визијата можат да настанат со повеќе човечки сетила, но визуелните илузии и оптичките илузии се најпознати и најразбрани. Нагласувањето на визуелните илузии се случува поради тоа што визијата доминира почесто од другите сетила. На пример, поединци гледајќи вентрилоквист ќе согледаат дека гласот доаѓа од марионетата, бидејќи можат да видат како зборува нејзината уста. Некои илузии се базиранизасновани на општи претпоставки што мозокот ги прави за време на перцепцијата. Овие претпоставки се направени според организирани принципи, како Гесталт, способноста на поединецот за длабока, телесна перцепција и перцептивна постојаност. Другите илузии се случуваат поради биолошката структура на сетилата во човечкото тело или поради надворешните услови во една физичка средина. Терминот илузија се однесува на специфична форма на изкривување на сетилата. Спротивно од халуцинацијата, која е искривување во отсуство на стимулант, илузијата го опишува погрешното интерпретирање на реалната ситуација. На пример, слушањето гласови без оглед на животната средина би било халуцинација, меѓутоа слушање гласови претворени во звук на вода која тече (или некој слушен извор) би претставувало илузија. Мимиките се познати по репертоарот на илузииите кои се создадаваат со физички средства. Мимичарот создава илузија на глума или глуми брз непостоечки објекти. Овие илузии ги употребуваат претпоставките на публиката за физичкиот свет. Добро познати примери се:ѕидови, скали за качување, тегнење и туркање, скали за симнување, наведнување итн.

Оптичките илузии се секогаш карактеризирани како способност за гледање слики кои во услови на здрав разум се лажни или неточни. Поради тоа, информациите кои ги собира окото се пратени од мозокот за да може на прв поглед да се даде перцепција, која не одговара на физичката мерка на изворниот стимулант. Утврдено е дека постојат психолошки илузии кои се случуваат природно и когнитивни илузи кои можат да настанат со специфични визулени трикови кои кажуваат нешто повеќе за тоа како работат човечките системи за перцепција. Човечкиот мозок во својата глава создава свет базиранзаснован на она што го собира од средината којашто го опкружува. Секако понекогаш се обидува да ги организира овие информации и размислува додека да се потполнат празнините. Овој начин на којшто работи нашиот мозок се основата на илузијата.