Нептун (митологија): Разлика помеѓу преработките

[проверена преработка][проверена преработка]
Избришана содржина Додадена содржина
с →‎Потекло на поимот: Јазично подобрување, replaced: == Етимологија == → == Потекло на поимот ==
с →‎Плодност божество и предци на божиците: Јазична исправка, replaced: сексуален однос → полов однос (2)
Ред 69:
Германскиот научник Х. Петерсман предложил поинаква интерпретација на теологијата на Нептун. Развивајки го неговото разбирање за теоним како вкоренето во ''IE * nebh'', тој тврди дека бог би бил древно божество на облачното и дождливо небо во друштво и во спротивставување на Зевс/Јупитер, богот на јасното, светло небо. Слично на Каелус,тој ќе биде татко на сите живи суштества на Земјата преку оплодувачката моќ на дождовницата.
 
Овие ''hieros gamos'' на Нептун и Земјата ќе се рефлектираат во литературата, на пример во ''Vergil Aen. V 14 pater Neptunus''. Виталната потенција на Нептун ќе биде претставена преку Салација (добиено од ''salax, salio'' во неговата оригинална смисла порнографски, похотлива која посакува сексуаленполов однос, прикривајки). Салација потоа ќе ја претставува желбата на богот за односи со Земјата, неговата витална генерирачка потенција, манифестирана во врнежи од дожд. Додека Салација ќе го означува облачното небо, другиот карактер на богот би бил рефлектиран од неговата друга паредра Венилија која го претставува јасното небо полно со облаци од добра вода. Теонимот Венилија ќе биде вкоренет во не атестираната придавка *''venilis'', од IE коренот ''*ven'' што значи да се сака, посакува, реализирано во санскритот ''vánati, vanóti'', тој сака, Стар Остров. ''vinr'' пријател, германски ''Wonne'', латински ''Venus, venia''. Сеќавања за овој двоен аспект на Нептун, ќе се најдат во ''Catullus 31. 3'': "uterque Neptunus".
 
Во претпоставка на Петерсман, покрај Зевс / Јупитер, (вкоренети во ''IE * dei (h'') да блесне, кој првично ги претставувал светлиот бел ден на небо во убаво време), древните индо-европејците почитуваат еден бог на небесната влага или влажност како генератор на животот. Овој факт ќе биде посведочен од Хетеецот ''theonyms nepišaš (D)IŠKURaš IŠKURaš или nepišaš (D)Tarhunnaš'' "господар на небото мокро", што бил почитуван како суверен на Земјата и мажите. Иако со текот на времето оваа функција била префрлена на Зевс / Јупитер кој стана и суверен на временските услови, реминисценциите на старата функција преживејаа во литературата: на пример, во ''Vergil Aen''. V 13-14 читање:"Heu, quianam tanti cinxerunt aethera nimbi?/ quidve, pater Neptune, paras?": Whow, зошто толку многу облаци го опкружуваат небото Што подготвувате, татко Нептун?" Неопходноста на водатата за квалитет на оплодувањето и нејзината стриктна врска со репродукцијата е универзално позната . Такас премногу укажува на имплицитната сексуалност и значењето за плодноста на двете и Салација и Венилија врз основа на контекст на култови на Нептун, на толкувањето на Варо за Салација како желна за сексуаленполов однос и на поврзаноста на Венилија со нимфата или Венера.
 
Милер Дике и Дике веќе ја имаат толкувано теологијата на Нептун како онаа на божествениот предок на латинската лоза, имено Фалисканите, како и таткото на нивните херои основачи Месап и Халес. Споделувајки го овој ист пристап Фаулер ја смета Салација за персонификација на витална потенција која генерира латински луѓе, паралелно со Марс, Сатурн, Јанус, па дури и Јупитер меѓу другите Латини.