Опера: Разлика помеѓу преработките

[непроверена преработка][непроверена преработка]
Избришана содржина Додадена содржина
Ред 13:
== Оператска терминологија ==
[[Податотека:Parsifal-affisch.jpg|мини|Постер за премиерата на „Парсифал“ на [[Ричард Вагнер]]]]
[[Податотека:Mozart magic fluteKarl_Friedrich_Schinkel_Die_Sternenhalle_der_Königin_der_Nacht_Bühnenbild_Zauberflöte_Mozart.jpgtif|мини|лево|350п|ДекорацијаКралицата на сценатаноќта заво продукција од 1815 година на [[Моцарт|Моцартовата]] ''[[Волшебната флејта|„Волшебната флејта“]]'']]
Зборовите на една опера се познати како [[либрето]] (буквално „мала книга“). Некои композитори, особено [[Вагнер]], ги пишувале своите либрета; други работеле во тесна соработка со нивните либретисти, на пр. [[Моцарт]] со [[Лоренцо да Понте|Лоренцо Да Понте]]. Традиционалната опера, која честопати се нарекува „бројчана опера“, се состои од два начина на пеење: [[Рецитатив|рецитативни]], пасуси за водење на приказната, испеани во стил дизајниран да ги имитира и потенцира флексиите на говорот,<ref name="Apel, p. 718">{{Harvnb|Apel|1969}}</ref> и [[Арија|аријата]] („воздух“ или формална песна) во која ликовите ги изразуваат своите емоции во поструктуриран мелодичен стил. Често се појавуваат вокални дуети, трија и други ансамбли, а рефрените се користат за коментар на дејството. Во некои форми на опера, како што се [[Сингспил|сингшпил]], [[комична опера]], [[оперета]] и [[полу-опера]], рецитативот најмногу се заменува со говорен дијалог. Мелодичните или полумелодичните пасуси што се случуваат среде, или наместо, рецитативно, се нарекуваат и [[ариозо]]. Терминологијата на различни видови на оперски гласови е опишана во детали [[Опера|подолу]].<ref>General information in this section comes from the relevant articles in ''The Oxford Companion to Music'', by P. Scholes (10th ed., 1968).</ref> И во барокниот и во класичниот период, рецитаторот можел да се појави во две основни форми, од кои секоја бил придружуван од различен инструментален ансамбл: ''secco'' (сув) рецитатор, отпеан со слободен ритам диктиран од акцентот на зборовите, придружуван само од ''[[Басо продолжение|басо континуо или континуирачки бас]]'', што обично било [[чембало]] и [[виолончело]]; или ''во придружба'' (исто така познато како ''струментато'') во кое оркестарот обезбедува придружба. Во текот на XVIII век, ариите се повеќе биле придружувани од оркестрите. До XIX век, ''соучесникот'' jа освоил предноста, оркестарот играл многу поголема улога, а [[Вагнер]] направил револуција во операта со укинување на скоро целата разлика помеѓу аријата и рецитаторот во неговата потрага за она што Вагнер го нарекол „''бесконечна мелодија''“. Последователните композитори имале тенденција да го следат примерот на Вагнер, иако некои, како што е [[Игор Стравински|Стравински]] во неговото ''[[Напредокот на Гребла|„]][[Прогресот на Рејк (опера)|Прогресот на Рејк]]“,'' го поддржале овој тренд.
 
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/wiki/Опера