'''Свети Софрониј Врачански''', познат и со своето светскосветовно име '''поп Стојко Владиславов''', а подоцна '''Врачански епископ''', е бугарски народен просветител, [[Свештенство|духовник]] и прв следбеник на делото на [[Свети Паисиј Хилендарски|Св. Паисиј Хилендарски.]] Во почетокот на [[19 век]] тој е приман од руската и романската влада за основен претставник на бугарската заедница. Автор е на зборникот „Неделник“ - првата печатна книга на новобугарски јазик. Канонизиран е за светец од [[Бугарска православна црква|Бугарската православна црква]] со писмен акт на патријарх Кирил во [[1964]] г.<ref name="радев">{{Наведена книга|last=Радев|first=Иван|author-link=Иван Радев|authorlink=Иван Радев|year=2007|title=История на българската литература през Възраждането|publisher=Абагар|location=Велико Търново|pages=104|isbn=978-954-427-758-1|ISBN=978-954-427-758-1}}</ref> Неговата автобиографија, "Житие и страданија грешнаго Софронија" (ок. 1804 г.), е првата автобиографија пишана на бугарски јазик. Автор е на на првиот препис на Паисиевата "Историја словенобугарска".
