Мајданек: Разлика помеѓу преработките
Создадена страница со: thumb|right|250px|Крематориумот во логорот. '''Мајданек''' (полски... |
(нема разлика)
|
Преработка од 15:46, 19 септември 2020
Мајданек (полски: Majdanek) или Лублин (Lublin) бил нацистички концентрационен логор за истребување, изграден и управуван од СС на периферијата на градот Лублин за време на германската окупација на Полска во Втората светска војна. Имало седум гасни комори, две дрвени бесилки и околу 227 конструкции, што го прави еден од најголемите концентрациони логори управувани од нацистите.[1] Иако првично бил наменет за присилна работа а не за истребување, кампот беше искористен за убиство на луѓе во големи размери за време на операцијата „Рајнхард“, германскиот план за убиство на сите Евреи на територијата на Полска.[2] Логорот, кој работел од 1 октомври 1941 година до 22 јули 1944 година, беше заземен скоро недопрен, бидејќи брзото напредување на Советската црвена армија за време на операцијата „Баграција“ ги спречила СС силите да уништат најголем дел од својата инфраструктура, а заменик командантот на логорот Антон Тернес не успеал во својата задача да ги отстрани инкриминирачките докази за воени злосторства.[3]
Логорот го доби прекарот Мајданек („малиот Мајдан“) од локалното население во 1941 година, бидејќи бил во непосредна близина на предградието Мајдан Татрски во Лублин. Од страна на Главната канцеларија за безбедност на Рајхстагот во Берлин бил преименуван во Концентрационен логор Лублин на 9 април 1943 година, но локалното полско име обично сè уште се користи.[4]
Изградба
Логофот Лублин е основан во октомври 1941 година по наредба на Рајхсфирер-С.С. Хајнрих Химлер, испратена до Одило Глобочник веднаш по посетата на Химлер на Лублин на 17-20 јули 1941 година во текот на операцијата Барбароса, односно германската инвазија на Советскиот Сојуз. Првичниот план што го подготвил Химлер бил логорот да има најмалку 25.000 воени заложници. [5]
Откако биле заробени голем број советски воени затвореници за време на битката во Киев, предвидениот капацитет на логорот последователно се зголемил на 50.000. Изградбата за започнала на 1 октомври 1941 година (како што тоа се случило и во Аушвиц-Биркенау, кој го добил истиот налог). На почетокот на ноември, плановите биле продолжени за да се дозволат 125.000 затвореници, а во декември на 150.000.[5] Тоа било дополнително зголемено во март 1942 година за да се дозволат 250.000 советски воени затвореници.
Изградбата започнала со 150 еврејски принудени работници од еден од логорите во Глобочник во Лублин, во кој затворениците се враќале секоја вечер. Подоцна, работната сила вклучувала 2.000 воени заробеници на Црвената армија, кои морале да преживеат екстремни услови, вклучително и спиење на отворено. До средината на ноември, само 500 од нив биле сè уште живи, од кои најмалку 30% биле неспособни за понатамошна работа. Во средината на декември, касарните за 20 000 биле подготвени кога избувнала епидемија на тифус, а до јануари 1942 година сите робови - припадници на војската, како и полските Евреи - биле мртви. Целата работа престанала во март 1942 година, кога пристигнале нови затвореници. Иако логорот на крајот имал капацитет да собере приближно 50 000 затвореници, тој не пораснал значително над таа бројка.
Жртви
Официјалната проценка на 78.000 жртви, од тие 59.000 Евреи, била утврдена во 2005 година од Томаш Кранц, директор на Одделот за истражување на Државниот музеј во Мајданек, пресметана по откривањето на телеграмот „Хафле“ во 2000 година. Тој број е близу до оној кој моментално е наведен на мрежната страницата на музејот.[6] Вкупниот број на жртви е контроверзна тема на истражување, почнувајќи од истражувањето на судијата Здислав Шукашкевич во 1948 година, кој приближно цитирал бројка од 360.000 жртви. Следувала проценката на околу 235.000 жртви од страна на Чеслав Рајча (1992) од Музејот Мајданек, кој бил цитиран од музејот со години. Сегашната бројка Рајца ја смета за „неверојатно ниска“ [2], сепак е прифатена од Управниот одбор на Музејот „со одредена претпазливост“, во очекување на понатамошно истражување за бројот на затвореници кои не биле внесени во записите за возови на Холокаустот од администрацијата на германскиот логор. Засега, Музејот информира дека врз основа на новите истражувања, околу 150 000 затвореници пристигнале во Мајданек во текот на 34-те месеци од неговото постоење.[7] Од над 2.000.000 Евреи убиени во текот на операцијата „Рајнхард“, околу 60.000 Евреи (56.000 познати по име)[8] биле најверојатно истребени во Мајданек, меѓу кои биле и речиси 80.000 жртви. [2][9][10]
Наводи
- ↑ „Majdanek“.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Reszka, Paweł (23 December 2005). „Majdanek Victims Enumerated. Changes in the history textbooks?“. Gazeta Wyborcza. Auschwitz-Birkenau State Museum. Архивирано од изворникот на 4 October 2013.
- ↑ Nicholas, Lynn H. (2009). Cruel World: The Children of Europe in the Nazi Web. Knopf Doubleday Publishing Group. ISBN 978-0307739711.
- ↑ „Założenia i budowa (Purpose and construction, selection of photographs)“. Majdanek concentration camp. KL Lublin Majdanek.com.pl. Архивирано од изворникот на January 2, 2011. Посетено на 2013-04-18.
Concentration camp name change 9.04.1943.
- ↑ 5,0 5,1 Muzeum (2006). „Rok 1941“. KL Lublin 1941-1944. Historia. Państwowe Muzeum na Majdanku. Архивирано од изворникот на 15 August 2011. Посетено на 5 July 2015.
- ↑ „Państwowe Muzeum na Majdanku“. Majdanek.eu. Архивирано од изворникот на 2013-07-21.
- ↑ PMnM staff writer (2006). „Historia Obozu (Camp History)“. KL Lublin 1941–1944. Państwowe Muzeum na Majdanku (Majdanek State Museum). Архивирано од изворникот на 21 July 2013. Посетено на 10 August 2013.
- ↑ PMnM staff writer (2013). „Udzielanie informacji o byłych więźniach (Information about former inmates)“. KL Lublin Prisoner Index. Państwowe Muzeum na Majdanku (Majdanek State Museum). Архивирано од изворникот на 21 July 2013. Посетено на 11 August 2013.
The Museum database consists of 56,000 names recorded by German camp administration usually with Germanized or (simplified) phonetic spelling with no diacritics. The Museum provides personal certificates upon written request.
- ↑ Aktion Reinhard (PDF), Shoah Resource Center, The International School for Holocaust Studies, Yad Vashem.org, 29 Feb 2004, стр. 2.
- ↑ Kranz, Tomasz (2005), Ewidencja zgonów i śmiertelność więźniów KL Lublin, 23, Lublin: Zeszyty Majdanka, стр. 7–53.
Надворешни врски
| „Мајданек“ на Ризницата ? |