Општествена хиерархија: Разлика помеѓу преработките

[проверена преработка][проверена преработка]
Избришана содржина Додадена содржина
с Форматна исправка, replaced: 0 год. → 0 г., 5 год. → 5 г., 8 год. → 8 г.
с Правописна исправка, replaced: често пати → честопати (3)
Ред 1:
{{внимание}}
'''Општествената хиерархија''' претставува општествена или функционална структура во вид на пирамида од повеќе нивоа и врв како централизација на моќта. Терминот може да се употреби и кога станува збор за животинските заедници, но во најчести случаи се преферира терминот [[хиерархија на доминантност]]. Вообичаено,[[претпријатие|претпријатијата]], црквите, војската, владата итн. имаат хиерархиска структура.
Многу општествени критики вклучуваат испитување на општествените хиерархии, кои покажале дека општествените хиерархии се неправедни. На пример, со [[феминизам|феминизмот]] често патичестопати се расправа за хиерархија врз основа на полот, во која културата како супериорни во однос на жените и женските карактеристики ги смета мажите и машките карактеристики . Во овие рамки, некои ја критикуваат само хиерархијата во однос на “мажот” и “жената”, која е многу позначајна за општеството и е поврзана асиметрично.
Во оваа смисла, како и во други општествени критики, терминот хиерархија вообичаено се употребува со значењето ’’хиерархија на моќта или структура на моќта’’. Феминистките не полемизираат за неживи предмети кои се хиерархиски подредени, а уште помалку за специфичната организација на нееднаквата вредност и моќ меѓу мажите и жените.
 
Ред 18:
Во аристократскиот свет во класична Европа п.н.е., филозофите како [[Платон]] и [[Аристотел]] не ја поврзуваат модерната рамноправна, хумананистичка идетификација на правдата со линерната општествена еднаквост. Како што нагласува британскиот филозоф [[Бертранд Русел]]: „под влијание на теоријата за демократија, ние почнавме да ја поврзуваме правдата со еднаквоста", а додека пак Платон нема такви импликации. Дефиницијата на Платон за правдата овозможува да постојат нееднаквости во однос на моќта и привилегијата без постоење на неправда. Туторите ја имаат целата моќ затоа што тие се најпаметните членови на заедницата.”<ref>A History of Western Philosophy, Simon and Schuster, 1972, p. 114.</ref> На сличен начин, Аристотел во неговата книга „Политика” расправа дека некои луѓе се одбележани со нивните вродени вредности за потчинување, а други по правило се одбележани со потчинетост, како што се луѓето кои по природа се робови. Аристотел тврди дека на некои луѓе, кои се природно инфериорни и материјалисти, им е подобро кога се контролирани од супериорни лица.
== Распределба на богатство ==
Распределбата на богатството често патичестопати се користи како мерка за [[прогресивност]]а и [[социјална правда|социјалната правда]] во општеството. Џини коефициентот ја мери економската еднаквост во рамките на општеството. Развиените општества главно варираат меѓу 0.2 и 0.5 и притоа богатите земји како [[Данска]] се наоѓаат на најниското ниво,а сиромашните слободни пазари како САД се наоѓаат на највисоко ниво.
Критиките за [[капитализам|капитализмот]] го опишуваат капитализмот како систем каде што богатството се наоѓа во рацете на неколку луѓе т.е.[[буржоазија]]та која ги поседува [[средства за производство|средствата за производство]] и каде мнозинството луѓе т.е. [[пролетаријат]]от немаат ништо.Всушност, на капитализмот се гледа како неформална плутократија. Други аргументираат дека овој модел не може да биде точен затоа што човечкиот и [[културен капитал|културниот капитал]] се исто така важни при предвидувањето на моќта на поединецот, автономијата, моменталното богатство, а кои воедно подеднакво се распределуваат. Во развиениот свет, посебно во материјалистичките општества како [[САД]] и [[Јапонија]], огромно богатство како на пример куќи, автомобили, електроника итн. е во приватна сопственост. Луѓето во овие општества се стремат високо да го проценат она што е во нивна сопственост и како резултат на тоа се задоволни со својата финансиска ситуација.
За разлика од капиталистичките системи, кај [[социјалистички]]те системи богатството често патичестопати се распределува од богатите на сиромашните со цел да се намали нееднаквоста, а кај коминистичките системи се распределува според потребата. Примери за општества кои се приближуваат до овие идеали се израелскиот [[кибутизам]] и анархистичкиот колектив на[[шпанска револуција|шпанската револуција]].
[[Карл Маркс]] тврди дека целта на пролетаријатот беше да го замени капиталистичкиот систем со социјализам менувајќи ги општествените врски кои се потпираат врз класниот систем и потоа да го развијат во идно комунистичко општество во кое: „ слободниот развој на секое лице е услов за слободен развој на сите.”( Коминистички манифест)
[[Анархизам|Анархистите]] тврдат дека во нашето општество нееднаквостите вештачки се зголемени и нагласуваат дека луѓето во поголем дел од човечката историја живееле во многу рамноправни општества.[[Ноам Чомски]] верува дека мислењата за рамноправноста се „ наоѓаат под површина”.<ref>A Revolution is Just Below the Surface, Venezuela Analysis, Noah Chomsky interviewed by Eva Golinger, September 28 2007</ref> , и ја споменува воената историја на работничките движења, теориите на [[Михаил Бакунин|Бакунин]] за “инстинктот на слободата”, развиениот принцип за преживување на [[Петар Кропоткин|Кропоткин]] и доказот на [[Марк Хаусер]] со кој се подржува вродената и универзална морална способност,<ref>http://www.americanscientist.org/template/InterviewTypeDetail/assetid/52880</ref> со цел да ја објасни инкомаптибилноста на хиерархијата со одредени аспекти на човечката култура.<ref>http://www.chomsky.info/interviews/20040714.htm[2]</ref> Од друга страна, некои социолози сметаат дека хиерархиската општествена стратификација е нормална и е својствена за сите општества. Социологот Пјер ван ден Бергх верува дека предоминантната либерална маркисистичка опсесија со линеарна еднаквост е дисфункционална: „Сите луѓе се создадени да бидат еднакви” е она што може да биде очигледна вистина за оптимистот кој ја потпиша Декларацијата за независност на САД, но тоа е во директна противречност со сите докази... Рамноправноста може да биде добра реторика, но е лоша социологија, а емпириски се рангира бесмислено.Хиерархискиот поредок е очигледен кај семејствата, најмалaта и најуниверзалната форма на човечка општествена организација.Социологот Џозеф Фихте тврди дека: „Желбите за целосна демократија или за совршена еднаквост меѓу луѓето не се научно издржани.” На сличен начин, претставувањето на идеалот на бескласните општества e нереално и невозможно." <ref>''Man in Society: A Biosocial View'', New York: Elsevier, 1978, pp. 137-8</ref> Sociologist [[Joseph Fichter]] argues, "The aspiration for complete democracy or for perfect equality among people is without scientific validity. Similarly, the promotion of an ideal of a classless society is both unrealistic and impossible." <ref>''Sociology'', Chicago: Univ. of Chicago Press, 1957, p. 49</ref>