Византиско-бугарски војни: Разлика помеѓу преработките

[[Византија|Византијци]]те и [[Прабугари]]те за првпат дошле во конфликт кога кога најмладиот син на хан [[Кубрат]], [[Аспарух]], се преселил кон запад, окупирајќи ја денешната јужна [[Бесарабија]]. Искористувајќи ги постојаните војни на [[Византија]] со [[Арапи]]те, хан Аспарух ја поминал реката Дунав и влегол во [[Мала Скитија]] (денес [[Добруџа]]). Во [[680]] година византискиот цар [[Константин IV Погонат]] организирал голем копнен и морски поход против прабугарските племиња. Така се случила една од [[Битка кај Онгала|првите битки кај Онгала]]<ref>''Петров'', Образуване на българската държава, с. [http://www.promacedonia.org/pp2/pp_2_1_1.htm#a3 202-205]</ref>. Војниците на царот [[Константин IV]] пристигнале во Онгала и започнале воени дејствија против бугарскитепрабугарските војници. Поради големиот број на византиски војници, бугарскатапрабугарската војска се повлекла во [[утврдување]], кое било изградено на островот [[Певки]]. Војниците на [[Аспарух]] започнале да им нанесуваат тактички порази на византиските сили, без да се обидуваат целосно да ги разбијат<ref name=":0">Чолпанов, Б., и др: ''Историја на Бугарите: Военна историја'', стр. 73</ref>. Византијците започнале опсада на островот која траела четири дена, по кое царот Константин IV најавил на војниците дека оди на лекување во Акве Калиде (денес [[Бургас]]) и го напуштил бојното поле. Овој потег негативно влијаел врз борбениот дух на византиските сили. Добрата организирана одбрана на [[БугариПрабугари]]те, нивната стратешка позиција<ref>Атанасов, Щ. и др.: ''Българското военно изкуство през феодализма'', стр. 37</ref> и нивните постојани напади предизвикале византиските сили да се повлечат. По невнотонивното повлекување, бугарскитепрабугарските сили започнале голема контраофанзива нанесувајќи иим голем пораз. По победата, силите на Аспарух ги зазеле земјите до Стара Планина<ref>''В. Бешевлиев'', Първобългари, с. 60</ref>.