Унгарска Република (1919-20): Разлика помеѓу преработките

[проверена преработка][проверена преработка]
Избришана содржина Додадена содржина
с →‎Историја: Јазична исправка, replaced: егзекуции → погубувања
с →‎Историја: Јазична исправка, replaced: егзекуција → погубување
Ред 4:
На 6 август 1919 година [[Иштван Фридрих]], лидер на Друштвото на другари од Белата куќа ([[Десница (политика)|десничарска]], контрареволуционерна група), ја соборил владата на [[Ѓула Пеидл]]<ref name="hunhist">{{Наведена мрежна страница|title=Hungary Between The Wars|url=http://www.conflicts.rem33.com/images/Ungarn/modhunhist_III.htm|work=A History of Modern Hungary: 1867-1994}}</ref> и ја презел власта во бескрвен државен удар со поддршка на Кралската романска армија.<ref name="Pölöskei">{{Наведена книга|last1=Pölöskei|first1=Ferenc|last2=Gergely|first2=Jenő|last3=Izsák|first3=Lajos|title=Magyarország története 1918–1990|year=1995|publisher=Korona Kiadó|location=Budapest|language=hu|isbn=963-8153-55-5|pages=32–33}}</ref> Државниот удар бил широко прифатен во Унгарија.<ref>{{Наведено списание|last=S. Balogh|first=Eva|title=Power Struggle in Hungary: Analysis in Post-war Domestic Politics August-November 1919|journal=Canadian-American Review of Hungarian Studies|date=Spring 1977|volume=4|issue=1|page=6|url=http://epa.oszk.hu/01900/01994/00006/pdf/CARHS_1977_1_03-23.pdf|format=PDF}}</ref> Следниот ден, [[Јозеф Август]] се прогласил за регент на Унгарија (ја држeл функцијата до 23 август, кога бил принуден да поднесе оставка)<ref>{{Наведена мрежна страница|title=Die amtliche Meldung über den Rücktritt|publisher=[[Neue Freie Presse]], Morgenblatt|date=1919-08-24|page=2|language=de|url=http://anno.onb.ac.at/cgi-content/anno?apm=0&aid=nfp&datum=19190824&seite=2&zoom=2}}</ref> и го назначил Фридрих за премиер. Тој го наследил [[Карој Хусар]] на 24 ноември, кој бил премиер и привремен претседател до обновувањето на монархијата неколку месеци подоцна.
[[Податотека:HorthyGellért.jpg|лево|мини|270x270пкс| Адмиралот [[Миклош Хорти]] влегува во Будимпешта како шеф на Националната армија на 16 ноември 1919 година. Тој е поздравен од страна на градските власти пред хотелот Гелерт. ]]
Бунтовничка антикомунистичка [[Авторитаризам|авторитарна]] влада составена од воени офицери влегла во Будимпешта во ноември зад петиците на Романците. Следел „бел терор“ што довело до затворање, тортура и егзекуцијапогубување без судење на [[Комунизам|комунистите]], [[Социјализам|социјалистите]], [[Евреи]]те, левичарските интелектуалци, симпатизери со [[Прва Унгарска Република|режимите Кароj]] и Кун и други кои се заканиле со традиционалниот унгарски политички поредок што офицерите се обиделе повторно да се воспостави. Според проценките бројот на погубувања бил околу 5.000. Покрај тоа, околу 75.000 луѓе беа затворени. Особено, унгарските десничарски и романските сили ги имале на удар Евреите за одмазда. На крајот, белиот терор ги принудил речиси 100.000 луѓе да ја напуштат земјата, повеќето од нив социјалисти, интелектуалци и Евреи од средна класа.
 
Во 1920 и 1921 година, внатрешен хаос ја погодил Унгарија. Белиот терор продолжил да ги мачи Евреите и левичарите, невработеноста и инфлацијата пораснале, а сиромашните унгарски бегалци кои не се плашеле да влегуваат преку границата од соседните држави, дополнително ја оптоварувале слабата економијата. Владата на населението му понудила мала помош. Во јануари 1920 година, унгарските мажи и жени ги дале првите тајни гласачки ливчиња во политичката историја на земјата и избрале големо контрареволуционерно и аграрно мнозинство во [[Еднодомен парламент|еднодомниот]] [[Национално собрание на Унгарија|парламент]]. Се појавиле две главни политички партии: социјално конзервативната партија Христијанскикот национален сојуз и Националната партија на мали сопственици и земјоделски работници, кои се залагале за земјишни реформи. На 29 февруари 1920 година, парламентот ја вратил [[Кралство Унгарија|унгарската монархија]], завршувајќи ја републиката, а во март ја укинал и прагматичната санкција од 1723 година и компромисот од 1867 година. Парламентот го одложил изборот на [[Крал на Унгарија|крал]] додека не се смират граѓанските немири. Поранешниот австроунгарски адмирал Миклош Хорти станал регент, позиција што ќе ја држи до 1944 година.