Од [[1896]] година до [[1903]] година служел како офицер во [[Народна Република Кина|Кина]] во текот на „Боксерското востание“. После тоа, тој служел во Брауншвајг, во Мец и во [[Магдебург]], секој пат со поголем ранг. Пред војната во[[ 1913]] година, бил назначен за пруски Министер на војната. Како и повеќето, не мислел дека ќе има сеопшта војна, но бил во групата која го убедувала царот да објави војна.
По [[Прва битка кај Марна|биткатаБитката кај Марна]], на [[14 септември]] [[1914]] година, станал началник на генералштабот наместо Молтке. Соочен со неуспехот на Шлифеновиот план, Фалкенхајн се обидел во „Трка до морето" да маневрира со британските и француските сили со серија на конфликти во северна [[Франција]] и [[Белгија]], а со цел да стигне до брегот на [[Северно Море| Северното Море]]. Французите ги престигнале Германците во првата битка на Ипра. Фалкенхајн сакал да продолжи со офанзивна стратегија на Западниот фронт, а во исто време да води ограничена кампања на Источниот фронт, надевајќи се дека [[Руско Царство|Русија]] полесно ќе прифати примирје, ако не е понижена. Поради ова, тој дошол во судир со [[Паул фон Хинденбург|Хинденбург]] и [[Ерих Лудендорф|Лудендорф]] кои сакале масовен напад на Исток. Фалкенхајн ја започнал [[Верденска битка|Верденската битка]] со надеж дека масакрот ќе ги наведе политичките водачи од Европа да стават крај на војната, а од друга страна сметал дека губитоците се поголеми за Франција отколку за Германија. Поради неуспех во биткатаБитката кај Верден и неколку неуспеси на Исток, Фалкенхајн бил разрешен од местото началник на генералштабот, и на негово место бил поставен [[Паул фон Хинденбург]].
