Странски пропаганди во Македонија: Разлика помеѓу преработките

[проверена преработка][проверена преработка]
Избришана содржина Додадена содржина
с →‎Бугарската просветна пропаганда: Правописна исправка, replaced: оделен → одделен
с Јазична исправка, replaced: училишен → училиштен (2)
Ред 88:
{{Цитатник|''секој Македонец треба да е вдахновен со мислата дека во Софија се грижат за неговата судбина, за неговата сегашност и за неговата иднина''<ref>''М. Миновски, Македонија во билатералните и мултилатералните договори..., 228.''</ref>}}
 
Стоилов притоа истакнал дека кај населението во Македонија треба да се разбуди и развие ''„бугарското национално чувство“''. Треба да се работи на просветен план, и затоа бугарската влада и егзархија треба да работат рака под рака. Да се внимава кој се испраќа за учител во Македонија, воспитаниците да ги воспитуваат учениците во ''бугарски патриотски дух'' и кај воспитаниците и останатото македонско население да се всади идејата дека бугарскиот кнез е господар на целиот бугарски народ и дека тој ќе го изврши обединувањето на целиот бугарски народ. Со таквата цел, во [[1883]]/[[1884]] година, при Егзархијата во [[Цариград]] бил формиран училишенучилиштен оддел кој требало да раководи со просветната дејност во Македонија и да го надгледува трошењето на финансиските средства испратени од Бугарија, а наменети за веќе зацртаниот план<ref>''Бугарската егзархија и македонското национално-ослободително движење (1893-1908), Александар Трајановски, Скопје, 1982''</ref>. За оваа ситуација, [[Петар Поп Арсов]] ќе истакне дека:
 
{{Цитатник|''(Егзархијата се претворила во б.н) чисто бирократско одделение на софиското надворешно министерство ''<ref>''П.п.Арсов, Потеклото на револуционерното движење во Македонија... No. 8, Софија, 19.07.1919,3''</ref>}}
Ред 190:
Во Солунскиот вилает српската пропаганда била насочена првенствено во [[Солун]], и затоа С. Новаковиќ, кој бил дипломатски преставник на Србија во [[Цариград]], во 1886 година ја посетил [[Солунска машка гимназија „Св. Кирил и Методиј“|Солунската егзархиска гиманзија Св. Кирил и Методиј]] и дошол до став дека интерес на Србија е да се парализира работата на оваа институција.
 
Кога во учебната 1887/88 година ќе дојде до училишенучилиштен бунт и ќе бидаат исклучени 38 ученика, меѓу нив ќе делува Петар Карастојановиќ српскиот конзул во Солун, и ќе успее да убеди 33 исклучени ученици за заминат во Белград каде требале да го продолжаат своето образование.
 
Во [[1892]] година во [[Солун]] било отворено првото основно српско училиште со што се создале услови за пробив на српската пропаганда во Солунскиот вилает <ref>''К. Џамбазовски, Културно - општествени врски на Македонците со Србија во текот на XIX век, Скопје, 1960.''</ref>.