Прва крстоносна војна: Разлика помеѓу преработките

[проверена преработка][проверена преработка]
Избришана содржина Додадена содржина
с Форматна исправка, replaced: 1 год. → 1 г., 2 год. → 2 г., 6 год. → 6 г. (3), 7 год. → 7 г. (4), 8 год. → 8 г. (3), 9 год. → 9 г.
с →‎top: Јазична исправка, replaced: Грегориј → Григориј
Ред 30:
Како предизвик за ова насилие започнале кампањите против нехристијанското население. Во времето на подемот на Реконкистата на [[Пиринејски полуостров|Пиренејскиот полуостров]] се регрутирале на шпанските рицари, како и војници од другите делови на [[Европа]], во војна против [[маври]]те. Норманите војувале за освојување на [[Сицилија]], а [[Пиза]], [[Џенова]] и [[Арагон]] биле заземени од исламистите во [[Мајорка]] и [[Сардинија]], ослободувајќи ги бреговите на [[Италија]] и [[Шпанија]] од [[ислам|муслиманите]].
 
Поради овие непрекинати војувања со [[ислам|муслиманите]], се создала идеја за можна војна против [[ислам|муслиманите]]. Муслиманите во тој момент го контролирале центарот на христијанскиот свет, [[Ерусалим]], место каде [[Исус Христос]] проповедал, место каде е Бил распнат на [[крст]], место каде ''Воскреснал''. Во [[1074]] [[папа]] [[Папа ГрегоријГригориј VII|Григориј VII]] го повикал ''milites Christi'' ("војниците на Христа") да се приклучат на помош на [[Византиска империја|Византиското Царство]] на исток. Византија претрпела голем пораз против селџуците во [[Битката за Манцикерт]] три години порано. [[Папа]]та [[Папа Урбан II|Урбан II]] прв ја претставил пред широката публика идејата за крстоносна војна кон Светата Земја изрекувајќи ги зборовите “ ''Бог тоа го сака''“
 
Крстоносните војни имаат големо значење за историјата на источноевропските народи. За време на крстоносните походи за првпат се судираат интересите на истокот и западот.Нетрпеливоста на западните народи спрема