Горен кварк: Разлика помеѓу преработките

Во почетоците на физиката за честичките (првата половина на дваесетиот век) за [[хадрони]]те, како и [[Протони|протоните,]] [[неутрон]]ите и пи-мезоните се мислеше дека се [[елементарни честички]]. Сепак, како што беа откриени новите хадрони, бројот на честичката "zoo" порасна од неколку честички во раните триесети и четириесети години на дваесетиот век во неколку десетици во педесетите години на дваесетиот век. Врската измеѓу нив беше нејасна сесè до 1961 година кога Murray Gell-Mann и Yuval Ne'eman (независно еден од друг) предложиле класификациона шема на хадроните наречена "Осумкратниот пат".

Оваа класификациона шема ги организира хадроните во [[изоспин]], но физичката основа што стоела позади сето тоа сѐ уште била неразјаснета. Во 1964 година Gell-Mann и George Zweig (независно еден од друг) го предложиле [[Кварк|кварковиот модел]], тогаш составен само од горен, долен и чуден кварк. Сепак, додека Кварковиот модел го објаснувал "Осумкратниот пат", немало директен доказ за постоењето на кварковите, сесè до 1968 година во [[Стенфордска енциклопедија на филозофијата|Stanford Linear Accelerator Center]]. Експериментите на длабоко нееластично распрснување укажуваат на тоа дека протоните поседуваат потструктура, и дека протоните кои се створени од три или повеќе основни честички го потврдуваат постоењето на [[Кварк|кварковиот модел]].