Бенџамин Френклин: Разлика помеѓу преработките

[проверена преработка][проверена преработка]
Избришана содржина Додадена содржина
с →‎Концептот на ладење: Јазична исправка, replaced: термометар → топломер (2)
с Правописна исправка, replaced: се до → сè до , се додека → сè додека
Ред 33:
Френклин му го поставил прашањето на неговиот братучед Тимотеј Флогер, капетан од Нантакет и китоловец, кој му објаснил дека трговските бродови рутински ја избегнуваат силната источна океанска струја во средината. Капетаните на поштенските бродови пловеле низ неа, со што се бореле со негативната струја од 3 милји на час (5 км/ч). Френклин работел со Флогер и други искусни капетани на бродови, учејќи доволно за да напише шема на струите во окенаот и да ја именува како Голфската струја, која ни е позната и денес.
 
Френклин ја објавил својата шема за Голфската струја во 1770 година во Англија, каде што бил целосно игнорирани. Следните верзии беа испечатени во Франција во 1778 година и во САД во 1786. Британскиот верзија на табелата, која беше оригиналната, била толку темелно игнорирана што сите сметале дека е изгубена сесè додека Фил Ричардсон, океанограф и експерт за Голфската струја, ја открива во Националната библиотека во Париз во 1980 година.<sup>[39][40]</sup> Овој негов пронајдок резултирал со насловната страница во Њујорк тајмс.<sup>[41]</sup>
 
Потребни биле многу години за бритнаските поморски капетани да ги прифатат советите на Френклин за навигација низ струјата, но откако ќе се случи тоа тие успеале да го намалат дури за две недели патувањето преку океанот.<sup>[42][43]</sup> Во 1853 година, океанографот и картограф Метју Фонтен Мори истакнува дека Френклин само ја мапирал и кодифицирал Голфската струја, тој не ја открил:
Ред 45:
Откритијата на Френклин произлегле од неговото истражување на електрицитетот. Френклин предложил "стаклестата" и "смолестата" електрична енергија не се различни видови на "електрични течност" (како што се викал електрицитетот во тоа време), но е истата електрична течност под различни притисоци. Тој беше првиот да ги етикетираат како позитивни и негативни, соодветно,<sup>[45]</sup> и тој беше првиот што го открил принципот на зачувување на полнење.<sup>[46]</sup>
 
Во 1750 година, тој објавил предлог за експеримент за да докажат дека молњата е електрицитет со летање летала во бура, која е способна да прерасне во невреме. На 10 мај 1752 година Томас-Франсоа Далибар од Франција го спровел експериментот на Френклин користејќи железна прачка висока 12 метри, наместо летало, каде успеал да извлече електрична искра од облакот. На 15 јуни најверојатно Френклин го спровел својот добро познат експеримент со летало во Филаделфија, успешно ивлекувајќи искри од облак. Експериментот на Френклин не бил запишан со заслуги сесè до објавувањето на „Историја и тековен статус на електричната енергија“ во 1767 од страна на Џозеф Присли; доказите покажуваат дека Френклин бил изолиран, со што се заштитил себе од струен удар. Дурги, како што е д-р Георг Вилхелм Ричман, биле удрени од струја во текот на следните месеци по експериментот на Френклин.
 
Во неговите дела, Френклин покажува дека тој бил свесен за опасностите и нуди алтернативни начини за да покаже дека молњите се електрични, како што е прикажано со користење на електрично тло. Ако Френклин го извршел својот експеримент, тој можно е да не го завршел како што е често опишувано — летајќи летало и чекајќи да го погоди молња — бидејќи било многу опасно.<sup>[48]</sup> Наместо тоа, тој користи летало за да собере електричен полнеж од облак од бура, со што се потврдува дека молњата е електрична.[се бара извор] На 19 октомври, во писмо до Англија со насоки за повторување на експериментот, Френклин напишал: