Апатија: Разлика помеѓу преработките

Апатија (од [[Грчки јазик|грчкиот]] ἀπάθεια) е филозофска претстава што ја наоѓаме во исто време во мегаричниот [[Стилпон од Мегара]], кај античките [[Стоицизам|староцистоици]] одуште во времето на [[Зенон од Китион]], во доктрината на скептикот [[Пирон]] од Елис и во онаа на циникот Телес од Мегара, автор на делото „З''а апатијата'' “ ( на [[Грчки јазик|грчки]]: ''Περὶ ἀπαθείας)''

Крајниот термин во етиката на [[Пирон]], покрај афазија и атараксија, била и апатијата, радикална рамнодушност кон нештата и суштествата. Оттука, апатијата е дефинирана како укинување на човековото постоење дури до она што е најелементарното, нешто што постоело пред говорот и расудувањето. Пирон на тој начин го бара тоа ''под'' (или ''над'') сензацијата, некој вид оригинална празнина и збор што го изразува истото. Затоа најсоодветен говор што ја изразува апатијата е: ''ништо не знам''. Оригиналноста на ова гледиште на Пирон е да се избегне каква било дијалектичка стратегија за да се дојде до причините и да се фокусира на рамнодушноста на нештата и на човековото однесување.

Апатијата е [[Емоција|емотивна]] состојба која се карактеризира со недостаток на интерес во поглед на ситуации или на опкружувањето<ref name="wisegeek">{{En}} {{Наведена мрежна страница|url=http://www.wisegeekhealth.com/what-is-apathy.htm|title=What Is Apathy?|accessdate=2 avril 2013}}</ref> . Карактеристики на апатија вклучуваатсе:

* недостаток на [[мотивација]],
* недостаток на страст,
* недостаток на радост или
* немање интерес за други луѓе и социјални активности.

Ваквите состојби се чисто психолошки или може да се појават како резултат на невролошко оштетување.

Тековна употреба на терминот „апатија“ почнала за време на [[Прва светска војна|Првата светска војна]] . Војниците што се враќале од војната, доживеале застрашувачки сцени, чувствувале мал интерес да се вратат во својот нормален живот на граѓани . Многу форми на траума, како што се сведоци на ѕверски злосторство или борба во војна, можат да предизвикаат апатија . Луѓето кои имаат такви искуства сметаат дека ништо не може да биде полошо од онатоа што го доживеале. Во најширока смисла на зборот, апатија е симптом на психолошки или невропсихијатриски нарушувања и може да вклучува [[шизофренија]], [[биполарно растројство]] и [[хипотироидизам]] . ИндивидуитеПоединците со [[Депресивни растројства|депресија]] се исто така изложени на апатија затоа што имаат мал интерес за своите хоби, но врската помеѓу депресијата и апатијата не е целосно истражена .

Новинарот и автор Џон Мекманами објаснува дека, иако психијатрите остануваат збунети во врска со нејзиното потекло, апатијата е психолошки проблем кај некои [[Депресивни растројства|депресивни]] лица<ref>{{En}} {{Наведена мрежна страница|url=http://www.minddisorders.com/A-Br/Apathy.html|title=Apathy Definition|accessdate=2 avril 2013}}</ref> , кои сметаат дека „веќе ништо нема значење“, придружено со „недостиг на волја да се напредува во животот“ и неспособноста на се мисли за последиците од нивните постапки <ref name="McManamy">{{En}} John McManamy. "[http://www.mcmanweb.com/apathy.html Apathy Matters - Apathy and Depression: Psychiatry may not care about apathy, but that doesn't mean you shouldn't]".</ref> . Тој исто така објаснува дека депресивните лица „се чини дека ништо не сакаат да прават“, дека не успеваат да постигнат цел и се „рамнодушни на помислата дапоминуваат контактираатвреме со нивните блискиблиските“. Според него, ''Дијагностичкиот и статистичкиот прирачник за ментални нарушувања'' не расправа ништо за апатија.