Лав III Сириец: Разлика помеѓу преработките

[проверена преработка][проверена преработка]
Избришана содржина Додадена содржина
с Јазична исправка, replaced: Византиската империја → Византиското Царство (2)
с →‎Иконоборство: Правописна исправка, replaced: Православиетоправославието
Ред 74:
Лав III го означил почетокот на [[византиското иконоборство]]<ref>Ladner, Gerhart. "Origin and Significance of the Byzantine Iconoclastic Controversy." ''Mediaeval Studies'', '''2''', 1940, pp. 127–149.</ref>. Така, наместо икони, на јавните места започнале да се поставуваат крстови. Оформено под влијание на исламската идеја дека сликите на луѓе и животни не можат да бидат свети, иконоборството во Византија претставувало реакција против прекумерниот раст на монаштвото и манастирите, кои биле голем товар на државата и конкурент на нејзината власт.
 
Во [[726]] година бил издаден едикт според кој иконите биле забранети<ref>Treadgold. ''History of the Byzantine State'', pp. 350, 352–353.</ref>. Но, едиктот бил пречекан со силно противење од цариградскиот патријарх [[Герман I Цариградски|Герман]] и од страна на клирот и народот. [[Папа Григур II]] и [[Јован Дамаскин]], исто така, го кренале своjот глас во заштита на [[Православиеправославие]]то, како и повеќето теолози и монасите, поради што тој започнал гонење и страшно мачење и убивање на истите. Како незадоволство од таа одлука, во [[Грција]] се дигнала буна, која во [[727]] година била задушена. Патријарх Герман I не сакал да го потпише царскиот указ и дал оставка, а на негово место Лав III го поставил неговиот истомисленик – [[Анастасиј Цариградски|патријархот Анастасиј]]<ref>Treadgold. ''History of the Byzantine State'', p. 353.</ref>.
 
Папата Григур II во својата преписка со царот му укажал на грешката, но тој не сакал да се покае, по кое западниот дел од црквата одбил повеќе да не плаќа данок на [[Цариград]]. Во времето на [[папа Григур III]] бил свикан синод од 93 епископи на кој била донесена одлука дека секој кој ќе оди против иконите, ќе биде екскомунициран од црквата. Како одговор на тоа, Лав сакал да се одмазди, одземајќи ја областа Илирик, како и Калабрија и Сицилија од јурисдикцијата на римскиот папа и префрлувајќи ја на цариградскиот патријарх<ref>Treadgold. ''History of the Byzantine State'', pp. 354–355.</ref>. Ова дополнително ги влошило односите меѓу двете страни. Така папата решил да побара помош во западните земји.