Ана (британска кралица): Разлика помеѓу преработките
[проверена преработка] | [проверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
с →Владеењето на Џејмс II и VII: Правописна исправка, replaced: сèуште → сè уште using AWB |
с Форматна исправка, replaced: 0 год. → 0 г. (6), 1 год. → 1 г. (6), 2 год. → 2 г. (9), 3 год. → 3 г. (5), 4 год. → 4 г. (7), 5 год. → 5 г. (4), 6 год. → 6 г. |
||
Ред 2:
{{Викифицирање}}
{{Без извори}}
'''Ана''' (6 февруари 1665год. – 1 август 1714год.) стапила на престолот во [[Англија]], [[Шкотска]] и [[Ирска]] на 8 март 1702
Таткото на Ана, Џејмс II и IV, бил соборен за време на „Славната револуција” од 1688
Ана ги преферирала конзервативците, кои имале поголема можност од нивните противници, виговците, да ги искажат нивните ставови за англиската религија. Виговците биле посилни за време на Војната за шпанското наследство, сè до 1710
Покрај седумнаесет бремености, Ана починала без да задржи дете и била последната монархиња од Стјуардската династија. Ана била наследена од нејзиниот втор братучед Џорџ I од Хановерската династија, кој бил потомок на Стјуард поради својата баба Елизабета, ќерка на Џејмс VI и I.
Ред 12:
===Раните години===
Ана била родена во 11:39 часот на 6 февруари 1665
Како дете, Ана патела од очна болест која се манифестирала со прекумерно солзење. Поради одредени медицински третмани, Ана била пратена во [[Франција]] каде што живеела со нејзината баба од страна на мајка ѝ, кралицата Довагер Хенриета Марија во Шато де Колумбија, близу [[Париз]]. По смртта на нејзината баба во 1669
Околу 1671год. се случило првото запознавање на Ана со Сара Џенингс која подоцна станала нејзина блиска пријателка и една од највлијателните советодавачки. Во 1678
Во 1673год., разговорот помеѓу војводата од Јорк и романскиот католицизам испаднал во јавноста. Тој се оженил со католичка принцеза, Мери од Модена, која што била шест и пол години постара од Ана. Чарлс II немал легитимни деца, па затоа Војводата од Јорк бил следниот за наследување, проследен од неговите две ќерки Мери и Ана од првиот брак. Во следните десет години, новите војводи од Јорк имале десет деца, но сите биле родени мртви или починале во раното детство, при што ги оставиле Мери и Ана втора и трета на листата за наследување на нивниот тактко.
Ред 22:
===Брак===
Во ноември 1677
Во март 1679
Џорџ од Хановер (потенцијалниот наследник), втор роднина на Ана кој бил во посета на Лондон три месеци од декември 1680
На 28 јули 1683
===Владеењето на Џејмс II и VII===
Кога Џарлс II починал во 1685
Во 1687
Јавните критики за католицизмот на Џејмс се зголемиле кога неговата жена Мери од Модена, останала бремена за првпат во времето на владеењето на Џејмс. Во писмо упатено до нејзината сестра Мери, Ана поттикнала сомнежи дека Кралицата ја лажира својата бременост во обид да претстави лажен наследник. Таа напишала ,,тие се спремни на сè, нема да запазуваат на ништо ако тоа ги поткрепува нивните интереси...тие посакуваат и груба игра.” Во април 1688
На 10 јуни 1688
За да ги прекини гласините за сомничавото дете, на состанокот на Личниот Совет, Џејмс имал 40 сведоци, но Ана не можела да присуствува бидејќи била бремена и потоа одбила да ја чита изјавата под заклетва затоа што ,,не било потребно”.
Ред 44:
===Славната револуција===
Славната револуција била поттикната од зетот на Ана, [[Вилием Орански,]] кој на 5 ноември 1688
Во 1689
===Вилијам и Мери===
Наскоро по нивното крунисување, Вилијам и Мери го наградиле Џон Черчил со што го назначиле за гроф на Марлбороу, а принц Џорџ за војвода од Камберленд. Ана побарала дозвола за Палатата на Ричмонд и дозвола за парламент. Најпрво, Вилијам и Мери ја одбиле, но подоцна се спротивставиле, со што се предизвика тензија помеѓу двете сестри. Лутината на Ана се зголемила кога Вилијам го одбил барањето на принц Џорџ да служи во војската и покрај неговата голема способност. Во јануари 1692
Во 1694
Според Џејмс, во 1696
===Акт на населувањето===
Последната бременост на Ана била на 25 јануари 1700 кога таа повторно пометнаа и родила мртво дете. Таа била бремена најмалку седумнаесет пати и пометнаа или родила мртви деца најмалку дванаесет пати. Четири од петте деца кои биле родени живи, умреле на двегодишна возраст. Ана трпела болка во зглобовите, болки во екстремитетите, стомакот и главата, речиси сè до 1698
Болеста на зглобовите ја направиле Ана саката во нејзиниот подоцнежен живот. Околу кралското двориште ја носеле на носилка или била во инвалидска количка. Околу нејзините имоти таа одела со кочија на еден коњ која ја возела сама ,,лудо како Џеху и како прогонувачот Нимрод”. Нејзиниот седечки животен стил ја здебелил. Како што кажувашела Сара ,,таа претерано беше дебела и крупна. Во нејзиниот поглед имаше нешто величествено, но измешано со некоја мрачност во душата.” Во 1706
Единственото преживеано дете на Ана, војводата од Глостер, умре на единаесетгодишна возраст, на 30 јули 1700
===Владеењето===
Ана станала кралица по смртта на Вилијам III на 8 март 1702
Набрзо по нејзиното доаѓање на местото кралица, Ана го назначила нејзиниот сопруг за главен адмирал, со што формално го назначила за контролор на Кралската морнарица. Армиската контрола му била доделена на Лорд Марлборо, со што Ана го назначила за главен капетан. Марлборо добил многу почести од кралицата, бил назначен за витез и стигна до војвода. Војвотката од Марлборо била назначена за Жена за подготвување, Госпоѓа на церемонијални одежди и Чувар на државните средства за лична потрошувача на Кралицата.
Ана ја крунисале за Кралица на денот на Св. Џорџ, 23 април 1702
Актот на Унијата
Актот на населувањето од 1701
На ова, Англискиот Парламент одговорил со Акт за странците од 1705
===Дво-партиска политика===
Владеењето на Ана било обележано со дво-партиски систем. Во главно, конзервативците ја поддржувале англиската црква и биле на страната на интересите на благородништвото, додека виговците се приклучувале кон интересите на трговците и протестантските опозиционери. Како посветена Англичанка, Ана се стремела кон конзервативците. Нејзиниот прв министер бил конзервативец и назначувал главно конзервативци како Даниел Финч, втор Гроф на Нотингам и нејзниниот чичко Лоренс Хајд, прв Гроф на Рочестер.
Ана ја поддржала Повелбата за привремена согласност од 1702
Виговците успешно ја блокирале Повелбата за време на парламентарна седница. Ана повторно ја воведила традиционалната црковна пракса со што го допрела злото на кралот одбегнато од Вилијам како суеверен римокатолик. По Големата бура од 1703
Виговците ја поддржале Војната за шпанското наследство и станале уште повлијателни откако Војводата од Марлборо доби голема победа на Битката на Бленхем во 1704
Во 1706
На 8 февруари 1708
Следниот месец, полу-братот на Ана, Џејмс Франсис Едвард Стјуард, слетал во Шкотска, со француска придружба, обидувајќи се самиот да се постави за крал. Ана ја затаила согласноста за Повелбата за шкотската полиција од 1708
Во јули 1708
===Смртаа на нејзиниот сопруг===
Ана беше трогната од смртта на нејзиниот сопруг во октомври 1708
Виговците ја искористиле смртта на Џорџ во нивна корист. Министерот на воената морнарица не бил познат помеѓу лидерите на виговата партија, кои го обвинувале Принц Џорџ и неговиот заменик Џорџ Черчил (брат на Марлборо) за лошо управување на воената морнарица. Со доминантноста на виговците во Парламентот, и со зашеметеноста на Ана поради загубата, ја натерале да ги прифати Лорд Сомер и Лорд Вартон во нејзиниот кабинет. Сепак, Ана инсистирала таа самата да ги извршува тие должности, без да назначува други личности кои би го замениле местото на Џорџ во воената морнарица. На 29 ноември 1708
Сара продолжила да се кара со Ана за нејзиното пријателство со Абигаил и во октомври 1709
===Војна за шпанското наследство===
Ред 103:
Како што непопуларно се развивала војната за шпанското наследство, такво било и управувањето од страна на виговците. Обвинувањето на Хенри Сачеверел, англиски свештеник од конзервативците кој проповедал против виговците, предизвика уште поголемо незадоволство кај јавноста. Ана мислела дека Сачеверел треба да се казни затоа што се распрашувал за ,,Славната револуција”, но неговата казна требало да биде лесна за да не предизвика јавна вознемиреност. Сачевереч бил осуден, но неговата казна, суспендирање од пробоведништвото три години, била сфатена како потсмев. Во [[Лондон]], се појавиле немири со цел да го поддржат Сачеверел, но единствени чети кои имале можност да го совладат безредието биле четите на Кралицата, па министерството ги земал во нивна одбрана и со тоа ја оставил Кралицата без заштита. Ана изјавила дека Бог ќе ја чува и нареди да се премести четата во Сандерленд.
Кралицата, конечно го отпуштила Сандерленд во јуни 1710
Војната се решила со надворешни настани. Постариот брат на надвојводата Чарлс, Император Џозеф I, починал во 1711
Со потпишувањето на Договорот од Утерихт, Кралот Луи XIV од [[Франција]] го признал хановерското наследство во Британија. Како и да е, озборувањата дека Ана и нејзината пријателка дадоа предност на наследството од нејзиниот полу-брат повеќе отколу на хановерското наследство продолжиле и покрај порекувањата од страна на Ана. Гласините биле поттикнати од нејзините постојани одбивања при посети или преселувања во [[Англија]] на кој било хановерианец и од недоразбирањата помеѓу Харли и министерството предводено од конзервативците, кои биле одделени и тајните разговори со нејзиниот полу-брат за можното стјуардско реставрирање во 1714
===Смртта на Кралицата===
Помеѓу јануари и јули 1713
Софија починала два месеци пред Ана на 8 јуни, па нејзиниот син Џорџ I, избраник од Хановер ја наследил британската круна согласно со Актот за населување од 1701
===Спомени за Кралицата===
Ред 130:
8 март 1702 – 1 август 1714: Нејзиното Величество Кралица
Официјалниот назив на Ана пред 1707
'''Мотив на грб'''
Додека владеела Кралицата, грбот на знамето со кралското оружје траел пред обединувањето сè до 1603
Во Актот за Унијата било напишано дека ,,Мотивите што му припаѓаат на грбот на Обединетото Кралство ќе бидат такви какви што мисли Нејзиното Величество Кралицата”. Во 1707
{{Нормативна контрола}}
|