Кирил Прличев: Разлика помеѓу преработките

'''Кирил Прличев''' бил македонски револуционер, член и раководител на [[Македонска револуционерна организација|Македонската револуционерна организација]], општественик во [[Бугарија]], син на великанот на македонската литературакнижевност, [[Григор Прличев]], и дедо на [[Кирил Прличев (писател)|Кирил Прличев]], писател и издавач кој живее и делува во [[Бугарија]].

Бил комита во четата на Дедо Стоју Костов Скрижовски и како студент учествувал во [[Мелничко востание|Мелничкото востание]]. Во [[есен]]та [[1895]] година бил назначен за учител во [[Воден]]. <ref name="VG"><small>''Ванчо Ѓорѓиев, „Слобода или Смрт, Македонското националноослободително дело во Солунскиот вилает 1893 - 1903 година“, Скопје, Институт за историја - Филозофски Факултет''.</small></ref> Тогаш веќе постоел комитет на [[Македонска револуционерна организација|Македонската револуционерна организација]] во градот, а Прличев им се придружил како еден од првите членови.

Бил секретар на [[Задгранично претставништво|задграничното претставништво]] во [[Софија]]: првиот пат во [[1902]], вториот пат [[1903]] - [[1905]], кога раководители биле [[Христо Матов]] и [[Христо Татарчев]] и третиот пат [[1915]] - [[1921]], кога раководители се [[Тодор Александров]] и [[Александар Протогеров]].

По расколот на во [[Македонска револуционерна организација|Македонската револуционерна организација]] се приклонил кон [[Умерно - конзервативна струја (МРО)|Конзеравтивното крило]], a својата револуционерна дејност подоцна ја продолжил во [[ВМРО (Автономистичка)|ВМРО]] на [[Тодор Александров]] <ref><small>''Кирил Пърличев, [http://www.promacedonia.org/prl/index.html "Сръбският режим и революционната борба в Македония (1912-1915 година)"], Софиjа, 1918 г.: Глава прва, [http://www.promacedonia.org/prl/1.html "Хуриета и балканската война от 1912 година"] - "Фактите останаха по-силни от желанията и очакванията, турчинътъ се видя обезличен и деградиран от приравняването му с христианина, а българинът, ако правеше баланс между стар и нов турски режим правеше го като реалист, с оглед към осезателните и непосредствени факти, а именно: В отоманския парламент българския елемеит можеше да се представлява само доколкото това допускаше комитета „Иттихад ве Тереки"."; [http://www.promacedonia.org/prl/2.html "Българските революционни чети - партизански отряди в помощ на съюзнишките сръбски войски против турците"] - "Навсякъде съюзниците бяха улеснявани от четите и милицията на революционната организация, навсякъде предоставено им бе на разполжение всичко, каквото македонският българин бе грижливо скътал за тоя тържествен час."; [http://www.promacedonia.org/prl/3.html "След привършване на военните действия и настаняването им в Македония сърбите неприязненно се отнасят спрямо българското население"] - "Но още при влизането си в Македония сърбите не скриха своето неприязнено настроение спрямо българското население в страната.''</small> {{bg}}</ref>.

По убиството на [[Тодор Александров]], во [[1924]] година, ја редуцира активноста во Организацијата. Во годините на расколот во [[ВМРО (Автономистичка)|ВМРО]], го поддржува крилото на Протогеровистите, а во [[1931]], по личен налог и закана од [[Ванчо Михајлов]], мора целосно да се повлече од револуционерната активност.

Студирал историја и филологија на Софискиот универзитет. Во текот на својот живот бил учител (учителствувал во градовите [[Воден]], во [[Прилеп]] текот на [[1901]] година, по налог на [[Даме Груев]], [[Цариброд]], во [[Солун]] во Солунската машка гимназија, [[Софија]] и [[Стара Загора]], бил училишен инспектор во градовите [[Воден]] и [[Солун]], како и директор на пансионот за сираци во [[Софија]]), политичар (од 1908 година бил секретар на [[Соjузот на бугарските конституциони клубови]] во Солун после [[Младотурска револуција|Младотурската револуција]]), новинар, писател, преведувач.

Во [[1923]] година во [[Софија]] учествува во основањето на [[МНИ|Македонскиот научен институт]]. Од [[1941]] година па до смрта раководел со Охридскиот музеј, кога ги пронаоѓа моштите на [[Свети Климент Охридски]].

Позната е неговата активност во големата масонска ложа на [[Бугарија]] ''Светлина'', која датира уште од [[1923]] година, иако постојат индиции дека бил член на истата многу порано.

Од [[1935]] до смртта во [[1944]] Прличев е директор на бугарскиот ''Институт за слепи''.