Солунска машка гимназија „Св. Кирил и Методиј“: Разлика помеѓу преработките
| [проверена преработка] | [проверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
Одбиена последната промена (од Velko01) и ја поврати преработката 3907071 на Ehrlich91 |
с Правописна исправка, replaced: кнежество → кнежевство |
||
Ред 5:
== Основање и дејност до 1913 ==
[[Податотека:Solunska bugarska mashka gimnazija dokument.jpg|thumb|300px|right|Документ од 1884 година]]
Основана е во [[1880]] година во [[Солун]] од страна на преродбеникот [[Кузман Шапкарев]] каде и опстојува под името ''Солунска българска мъжка гимназия "св. Кирилъ и Методий"'' до [[1913]] година.
Меѓу иницијаторите, директорите и учителите во гимназијата се издвојуваат низа големи интелектуалци, научници и јавни личности; покрај основачот [[Кузман Шапкарев]], тука своевремено работеле и предавале и [[Васил Канчов]], [[Григор Прличев]] и [[Константин Величков]]. Меѓу учениците и дипломците на оваа гимназија особено се издвојуваат [[Гоце Делчев]], [[Даме Груев]], [[Тодор Александров]], [[Андреј Љапчев]], [[Иван Михајлов]], [[Антон Кецкаров]] и голем број на други видни личности од [[Историја на македонскиот народ|македонската]] и [[Бугарија|бугарската историја]].
Ред 14:
Солунската гимназија, и покрај егзархискиот језуитски режим, била расадник на револуционерни идеи. Во гимназијата циркулирала забранета литература, се ковале планови и се дигале ученички бунтови.
Во гимназијата често избувнувале конфликти за тоа да се зголеми бројот на професори со потекло од [[Македонија (регион)|Македонија]], а да се намали бројот на оние што се носат од територијата на кнежевството [[Бугарија]]. [[Бугарска Егзархија|Бугарската Егзархија]] која ја спроведувала политиката на [[Стефан Стамболов]] за еволутивно решавање на македонското прашање, била против зголемување на бројот на учители од [[Македонија (регион)|Македонија]], заради стравот дека Македонците учители ќе ги револуционеризираат учениците, и со тоа ќе бидат нарушени добрите односи меѓу
Веднаш по нејзиното создавање, веќе во учебната 1882/1883 година, дошло до бранување. При училишниот бунт во учебната 1883/1884 година биле исклучени од гимназијата [[Ѓорче Петров]] и [[Пере Тошев]], кои биле меѓу првите ученици на оваа гимназија. Во учебната 1887/1888 година дошло до нов бунт, поради кој биле исклучена поголема група на ученици. Меѓу причините за бунтот било и барањето на учениците: ''дека не можат да работат на бугарски јазик, туку сакале да работат и да им се предава на нивниот домашен, македонски дијалект''.{{факт}} Меѓу учениците кои заминале во [[Белград]], за да го продолжат образованието, биле: [[Даме Груев]], [[Петар Поп Арсов]], [[Никола Наумов]], [[Христо Поп Коцев]], [[Димитар Мирчев (раководител на ТМОРО)|Димитар Мирчев]] итн.
Ред 22:
== По 1913 ==
По крајот на [[Втора балканска војна|Втората балканска војна]], грчките власти го протеруваат целиот наставнички колектив на гимназијата во Бугарија. Задно со себе тие успеваат да земат голем дел од материјалот и регистарски материјали. Преместувана е неколку пати во [[Струмица]], [[Штип]] и [[Петрич]].
Од [[1920]] до денес се наоѓа во [[Благоевград]] (Горна Џумаја), [[Пиринска Македонија]] и го носи името '''Национална хуманитарна гимназија „Свети Кирил и Методиј“''' (''Национална хуманитарна гимназия „Свети Свети Кирил и Методий“'').
| |||