Лав III Сириец: Разлика помеѓу преработките

'''Лав III Сириец''' или '''Исавријанин''' — ({{роден на|||675}} во денешен [[Караманмараш|Кахраманмараш]] - {{починал на|18|јуни|741}} во {{починал во|Цариград}}) — [[византиски цар]] кој владеел во периодот од [[717]] до [[741]] година<ref>{{cite book|last1=Craig, Graham, Kagan, Ozment, and Turner|title=The Heritage of World Civilazations|publisher=Prentice Hall|isbn=978-0-205-80766-6|page=321|accessdate=21 January 2015}}</ref>.

Вистинското родено име на Лав најверојатно било Конон. По народност е Сириец од скромно селско потекло. Лав бил роден во Германикеја, (денешниот град Караманмараш во Турција) во областа [[Комагена]] во северна [[Сирија]], на границата меѓу ВизантискатаВизантиското империјаЦарство и Арапскиот калифат. Уште како дете тој бил преселен заедно со својата фамилија од Јустинијан II во Тракија (695 година), како дел од империјалната политика на населување на напуштените балкански провинции.

На [[25 март]] [[717]] година Лав III бил крунисан во [[Аја Софија|Света Софија]] по абдикацијата на Теодосиј III. Во тоа време империјата се наоѓала во многу тешка положба, губејќи ја војната со Арапите, кои ја [[Опсада на Цариград (717)|опседнале престолнината]] [[Цариград]] во текот на една година. Опкружен од сите страни, градот бил на работ на пропаст. Арапските сили во даден момент имале над 100,000 војници<ref>{{fr icon}} Guilland, Rodolphe. "L’expédition de Maslama contre Constantinople (717–720)" in ''Études Byzantines''. Paris: Presses universitaires de France, 1959, pp. 109–133.</ref>, но во арапскиот камп, како и во опсадата на византиската престолнина, се појавил глад. Голем број на муслимански војници починале од различни болести и глад, а оние кои останале биле принудени според некои современи извори, да ги јадат мртвите коњи, тела и слично. Со бугарска помош од страна на [[Тервел]] како и со силното византиско оружје т.н. [[грчки оган]]<ref>Treadgold. ''History of the Byzantine State'', p. 347.</ref>, царот успеал да ги натера на [[Арапи]]те да ја повлечат опсадата. Како резултат на битката ВизантискатаВизантиското империјаЦарство била спасена од распаѓање, а [[југоисточна Европа]] била спасена од арапската инвазија во наредните векови. Оваа е една од најважните и решавачки борби во [[Историја на Византија|историјата на Византија]].

Папата Григур II во својата преписка со царот му укажал на грешката, но тој не сакал да се покае, по кое западниот дел од црквата одбил повеќе да не плаќа данок на [[Цариград]]. Во времето на [[папа Григур III]] бил свикан синод од 93 епископи на кој била донесена одлука дека секој кој ќе оди против иконите, ќе биде екскомунициран од црквата. Како одговор на тоа, Лав сакал да се одмазди, одземајќи ја областа Илирик, како и Калабрија и Сицилија од јурисдикцијата на римскиот папа и префрлувајќи ја на цариградскиот патријарх<ref>Treadgold. ''History of the Byzantine State'', pp. 354–355.</ref>. Ова дополнително ги влошило односите меѓу двете страни. Така папата решил да побара помош во западните земји.