Седма крстоносна војна: Разлика помеѓу преработките

Во тоа време Франција била една од најсилните држави во Европа, бидејќи [[Катарска крстоносна војна|Катарската крстоносна војна]] ја ставила [[Прованса]] под [[Парис|парискапарис]]ка контрола. Во текот на три години, Луј собирал црковна десетина, па во 1248 година, тој и неговата војска од околу 15.000 луѓе меѓу кои 3.000 витези и 5.000 стрелци со самострел отпловиле со 36 бродови од [[Ег-Морт]] и [[Марсеј]].<ref>J. Riley-Smith, The Crusades: A History, 193</ref> Подготовката на Луј за собирање финансии за оваа крстоносна војна била добро органзиирана, иако многумина благородници кои му се придружиле на Луј морале да позајмат пари од кралската каса, а самата крстоносна војна изглела многу скапа.

Војската стигнала во [[Кипар]] и зимата ја поминала таму. Во 1249 година пристигнале во [[Дамиета]] на [[Нил]]. Египет, според Луј, обезбедува база од која ќе го нападне [[Ерусалим]], а египетското богатство и снабдување со жито ќе ги одржуваат крстоносците снабдени. На 6 јуни Дамиета била заземена со мал отпор од Египќаните, кои се повлекле до [[Нил]]. Луис успеал да изгради простор за целиот камп за крстоносците со дрво од 24 заробени египетски катапулти. Поплавата на Нил, сепак, не била земена предвид, и наскоро Луј и неговата војска биле опколени со вода во Дамиета шест месеци, каде што витезите седеле и уживале во пленот на војната. Луј го игнорирал договорот склучен за време на [[Петта крстоносна војна|Петтата крстоносна војна]] дека Дамиета треба да се даде на [[Ерусалимско кралство|Кралството Ерусалим]], сега мала заедница во [[Ако (Израел)|Ако]], но тој воспоставил архиепископија таму (под надлежност на латинскиот патријарх Ерусалимски) и го користел градот како база за директни воени операции против муслиманите во Сирија.

Во ноември, Луј тргнал со војската кон [[Каиро]], а во тоа време починал султанот на Египет, [[Ас-Салих Ејуб]]. Силите предводени од [[Роберт I од Артоа]], заедно со темпларите и англиските војници предводени од [[Вилијам II Лонгеспе]], го нападнале египетскиот камп кај Гидеила, и тргнале кон [[Мансура]] каде биле поразени во [[Битка кај Мансура|Битката кај Мансура]]. Роберт и Вилијам биле убиени, и само мал број војници преживеале. Во исто време, силите на Луј биле нападнати од [[Бајбарс]], командантот на војската и иден султан. Луј бил поразен, но не се повлекол кон Дамиета, туку направил опсада на Мансура, што завршило со глад и смрт за крстоносците.

Луј направил сојуз со Мамелуците, кои во тоа време биле непријатели на султанот од Дамаск, и од новата база во Ако, се обидел да обнови други градови, посебно [[Јафа]] и [[Сидон]].<ref>''Joinville and Villehardouin: Chronicles of the Crusades'', translated by M.R.B. Shaw, pages 295-316, Penguin Classics: New York, 1963</ref> Иако таму [[Кралство Кипар|Кралството Кипар]] полагало право, сепак владеел Луј. Во 1254 година, Луј ги потрошил парите, и морал да се врати во Франција, бидејќи починала мајка му која била регент во негово отсуство, [[Бланка КастилјскаКастиљска]]. Пред да замине, Луј оставил француски гарнизон во Ако, на трошок на француската круна. Гарнизонот останал таму до [[Опсада на Ако (1291)|падот на Ако]] во 1291 година.<ref>Keen, p. 94</ref> Оваа крстоносна војна била неуспешна, но Луј многумина го сметале за светец, па ваквата негова слава му обезбедила поголем авторитет во Европа од [[Цар на Светото Римско Царство|царот на Светото Римско Царство]]. Во 1270 година, тој се обидел со [[Осма крстоносна војна|друга крстоносна војна]], која исто така завршила неуспешно.