Синдром на работна исцрпеност: Разлика помеѓу преработките

[проверена преработка][проверена преработка]
Избришана содржина Додадена содржина
с Замена со исправен параметар, replaced: |site= → |website=, |site = → |website = using AWB
Ред 6:
'''Синдром на работна исцрпеност''' (исто така познат и како '''синдром на професионално согорување''' или по [[англиски јазик|англицизмот]] '''синдром на burnout''') се карактеризира со комбинација на длабок замор, намалено инвестирање во професионалната активност и чувство на неуспех во работата. Синдромот на работна исцрпеност се смета за резултат на хроничен професионален [[стрес]] (на пример, поврзан со работно преоптоварување): личноста не успева да се соочи со адаптивните побарувања на нејзината професионална околина и забележува пад на својата енергија, мотивација и самодоверба.
 
Во [[1969]], Херолд Б. Бредли е првата личност која го истакнува синдромот во својата статија „Третман базиран на заедницата за млади возрасни прекршувачи на законот“ (англиски: „''{{lang|en|Community-based treatment for young adult offenders}}''“), запишувајќи го како посебен вид на стрес поврзан со [[работни услови|работата]] користејќи го англискиот термин ''{{Lang|en|burnout}}''. Овој термин повторно се употребува во [[1974]] од страна на психоаналистот [[Хеберт Ј. Фројденберг]] и потоа од страна на психологот [[Кристина Маслак]] во [[1976]] во нејзините студии за мафинестациите на работна износеност.<ref>{{cite web|title=Qu'est-ce qu'un burn-out ? {{!}} Aide Burn Out|url=http://www.aideburnout.fr/definition-burnout|sitewebsite=Aideburnout.fr|language=француски|accessdate=2016-12-26}}</ref>
 
Спроед првите набљудувачи, синдромот на работна исцрпеност првично се појавува кај луѓе чии професионални активности имплицираат дека човечката интеракција е важна - такви се [[социјален работник|социјалните работници]], [[здравствен професионалец|здравствените професионалци]] и [[професор]]ите. Проучувањето на овие професионални категории од страна на истражувачите најчесто ги истакнува повторувачките соочувања поврзани со болка и неуспех како главните причинители во случаите на манифестација на синдромот на работна исцрпеност. За време на првичните набљудувања на синдромот, тој е познат како психолошки [[синдром]] поврзан со [[професија|професиите]] кои вклучуваат помош. Овој концепт преовладувал некое време и служел како патоказ за концепцализацијата на овој феномен како и првите работни истражувачки трудови на тоа поле. Но стекнувањето на поголем број на информации по овие првични истражувања помогнало да се прошират ризиците за манифестација на синдромот на работна исцрпеност на групата на индивидуалци на работното место без разлика на нивната активност.
Ред 23:
 
==Признавање на синдромот во земји низ светот==
Во јули 2015, националнотo францускo собрание одлучило дека синдромот на работна исцрпеност не може да се обележи како професионална болест.<ref>{{cite web|title = Le burn out ne sera pas reconnu comme une maladie professionnelle|url = http://www.lefigaro.fr/flash-eco/2015/07/22/97002-20150722FILWWW00084-le-burn-out-ne-sera-pas-reconnu-comme-une-maladie-professionnelle.php|sitewebsite = lefigaro.fr|language=француски|date = 22 јули 2015|accessdate = 22 јули 2015}}</ref> Во 2016, Бенуа Хамон, поранешен министер на националното образование во Франција, дал предлог-закон на француското национално собрание за да се олесни препознавањето на случаи на исцрпеност во Франција.<ref>{{cite web|language=француски|title=Benoît Hamon veut la reconnaissance du burn-out : pourquoi ça coince?|url=http://tempsreel.nouvelobs.com/societe/20160217.OBS4831/benoit-hamon-veut-la-reconnaissance-du-burn-out-pourquoi-ca-coince.html|website=L'Obs|accessdate=2016-03-03}}</ref>
 
== Наводи ==