Емил Зола: Разлика помеѓу преработките

'''Емил Зола''' ({{lang-fr|Émile Zola}}; {{роден на|2|април|1840}} - {{починал на|29|септември|1902}}) — француски [[писател]], творец и најизразит претставник на [[натурализам|натурализмот]] во книжевноста. Најпознати негови дела се романите: „Нана“, „Жерминал“, „[[Земја (Емил Зола)|Земја]]“, „[[Плодност (Емил Зола)|Плодност]]“, „[[Пари (Емил Зола)|Пари]]“ „[[Слом (Емил Зола)|Слом]]“, „[[Тереза Ракен]]“ итн.

Емил Зола е роден на 3 април 1840 година, во Париз. Детството го поминал во [[Прованса]], во друштво на [[Пол Сезан]]. Емил немал навршено ниту седум години кога умрел татко му, по што неговото [[семејство]] осиромашило. Подоцна, со надеж за подобрување на материјалната положба, заедно со мајка му, Емил се преселил во [[Париз]]. Откако двапати паднал на матурата, неговата мајка не можела повеќе да го издржува, така што тој морал да се вработи во [[Царина|царинарницатацарина]]рницата, како службеник, но по само два месеца дал отказ. Потоа, тој живеел во бедна мансарда, во голема [[сиромаштија]], често хранејќи се само со [[леб]] натопен во [[масло]].<ref>Dušan Milačić, „Pogovor“, во: Emil Zola, ''Tereza Raken''. Beograd: Rad, 1963, стр. 187.</ref>

Зола бил голем борец за правдата и за [[вистина]]та. Оттука, тој не останал рамнодушен во големата афера што ја потресла [[Франција]] во 1894 година, [[капетан]]от [[Аферата Драјфус|Драјфус]] бил осуден на робија поради шпиунажа. Уверен во неговата невиност, Зола застанал во негова одбрана, објавувајќи ја статијата „Обвинувам“ која [[Социјалист|социјалистотсоцијалист]]от Гед ја прогласил за „најголемиот револуционерен чин на столетието“. Поради таа статија, Зола бил обвинет за навреда на [[Армија на Франција|армијата]] и осуден на [[затвор]]ска казна во траење од една година, но наговорен од пријателите, тој пребегал во [[Англија]], каде останал 11 месеци. Потоа, кога Касацијата ја поништила пресудата на капетанот Драјфус, Зола се вратил во Франција. Тогаш, сметајќи дека ја завршил својата мисија, Зола се повлекол од јавниот живот. Зола умрел неочекувано, на [[29 септември]] [[1902]] година, задушувајќи се при [[спиење]] од чадот што излегувал од каминот. Веста за неговата [[смрт]] одекнала низ целиот свет, а најпознатите весници објавиле пофални прилози нарекувајќи го со зборовите: „голем дух за кого светот беше премногу мал“, „голем неимар на човечката добрина и на социјалното братство“, „голем писател чија огромна уметност беше израз на вистината и орудие на општествениот спас“, „писател кој имаше пресуднно влијание врз ориентацијата во пишувањето на нашето време“ итн.<ref>Dušan Milačić, „Pogovor“, во: Emil Zola, ''Tereza Raken''. Beograd: Rad, 1963, стр. 188.</ref>

*[http://www.archive.org/search.php?query=subject:%22Zola,+Emile,+1840-1902%22 WorksСела aboutза ÉmileЕмил ZolaЗОла] at theна [[InternetСемрежен архив|Семрежниот Archiveархив]]