Сушица (Гостиварско): Разлика помеѓу преработките

[проверена преработка][проверена преработка]
Избришана содржина Додадена содржина
Ознака: Изворно уредување 2017
Ознака: Изворно уредување 2017
Ред 23:
Селото Сушица постои уште од средновековниот период, а доказ за тоа е средновековната црква Свети Никола во Горното Маало. Во периодот на османското ропство во Сушица не е забележано населување на турско, албанско или муслиманско население или пак исламизација. Селото до ден денеска е населено исклучиво со [[Македонци]] од православна вероисповед. Во втората половина на XIX век како и повеќето македонски градови и села, не го одминуваат соседните национални пропаганди, па така и ова село се поделува на Горно маало под бугарската егзархија чии жители биле пробугарски настроени и Долно маало со просрпски настроени жители. Ваквата поделеност довела до брзо и силно национално освестување на [[Македонци]]те од ова село, дека не се ниту Срби, ниту Бугари, туку дека се [[Македонци]]. Во текот Илинденското востание и на Втората светска војна селото дало повеќе македонски борци.Како најпознат и единствен Сушичанец кој го бранел селото од турските башибозуци и арамии во средината и крајот на 19-век се споменува Кузман Трпески кој бил немилосрден кога селаните биле напаѓани од турците.Во неколку наврати Турците се обиделе да го запалат селото, а посебно неговата куќа (која и ден денес постои во селото како жив доказ со трагите од обидите за спалување) но не успеале од неговиот жесток оружен отпор во кој Турците имале и жртви.Наследници на Кузман Трпески од село Сушица и ден денес живеат во селото и во Гостивар.
 
Во записите на книгата [[Материјали по изучувањето на Македонија]] од [[1896]] година, македонскиот револуционер [[Ѓорче Петров]], за селото Сушица запишал дека тоа е расположено зад гостиварското градиште во долот на истоимениот поток<ref name="Ѓорче Петров">{{наведена книга|last=Петров|first=Ѓорче|authorlink=Ѓорче Петров|title=[[Материјали по изучувањето на Македонија]]|editor=превод: Марио Шаревски|edition=2016|year=1896|pages = 326313|publisher=Единствена Македонија|location=Скопје|isbn=978-608-245-113-8}}</ref>.
. Тоа село со право е наречено Сушица, затоа што околните места му се покриени со дрвја, а неговата околина е гола и сиромашна со вода<ref name="Ѓорче Петров" />. Порано селото било подолу крај кичевскиот пат, но подоцна за да ги избегнат непријатностите кои што им ги причинувале патот и близината до полето жителите избегнале погоре и се сокриле во горниот кат на долот<ref name="Ѓорче Петров" />. Местото на старото село и сега ги носи називите ''Скакулица'' и ''Куќиште''<ref name="Ѓорче Петров" />. Првото било името на старото село, а второто е подоцнежниот назив<ref name="Ѓорче Петров" />.