Асинхрон режим на пренос: Разлика помеѓу преработките

Целта на дизајнот на АТМ за низок jitter мрежен интерфејс. Како и да е, за да можеме да обезбедиме низок интервал на доцнење, но исто така и можност за справување со големи датаграми, мора да постојат ќелии. АТМ ги разделува сите пакети,податоци, и гласовни сигнали во 48 битни делови, со додавање на 5 битно рутирачконасочувачко заглавје на секој од нив т.ш тие можат да биде преработени подоцна. Изборот на 48 битна архитектура е повеќе од политички аспект одошто од технички. [3] Кога CCIT вршеше стандардизација на АТМ, делот од САД сакал 64 бита payload кое што било добро за оптимизација на пренос на повеќе податоци. Делот од Европа пак ја преферирал 32-битната архитектура поради полесниот и поефикасен пренос на звучен сигнал,поради малата големина и едноставни апликации кои користат echo cancellation. Подоцна, некако сите делови од Европа ќе се согласат на концептот на САД, освен Франција. Со 32 бита Франција си овозможи имплементирање на АТМ-базиран звучна мрежа од еден крај на Франција до друг крај. 48 битната архитектура бил конечниот одговор од двете страни.