Разлика помеѓу преработките на „Стреличарство“

Класични цивилизации, главно Асирците, Грците, Ермените, Персиците, Партите, Индијците, Корејците, Кинезите и Јапонците имале голем број стрелци во нивните армии. Египјаните употребувале композитни лакови за војна дури од 16 век пред нашата ера. Велшкиот лак ја покажал својата вредност за првпат во континенталната војна во битката на Креси. Во Америка стреличарство станало распространето поради контктот со Европа. Стреличарство било многу напредено во Азија. А во источна Азија, Гогурјео, едно од трите кралства на КореаКореја било многу познато по неговите моќни стрелци.

Со откривањето на пушки лакот и стрелата веќе не биле добро функционални во војни, и ако некои држави пробувалте да го продолжат стреличарството. Во Англија и Велс, каде што државата пробала да го продолжи вежбањето со лакот дури до крајот на 16 век. Ова било бидејки било познато дека лакот бил важен дел од нивните боени победи преку Сто Годишната Војна. Во спротивност на обожавањето на стреличарство во Ерменија, Кина, Египет, Англија и Велс, Америка, Индија, Јапонија, КореаКореја, Турција и други држави, речиси сите народи кои имале пристап на поранешите пушки ги употребувале често. Поранешните пушки биле поспори во пукањето од лакот и стрелата, и биле многу сензитивни на влага. Но сепак, имале поголем ефикасен домет и биле тактички подобри во ситуацијата во која војниците пукаат еден во друг скриени позади заклон. Истовремено требало помалку тренинг за да се користи пушката, исто и куршумот можел да пробије преку челичен оклоп без употреба на специјални мерки. Армиите кои биле со пушки имале поголема сила, и добро тренирани стрелци станале застарени на војното поле. Но сепак, лакот и стрелата е ефикасно оружје, и стрелци биле употребени дури и во 21 век. Традиционално стреличарство останува како спорт, и е употребено за лов во многу области.