Фридрих Вилхелм Јозеф фон Шелинг: Разлика помеѓу преработките
| [проверена преработка] | [проверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
с Правописна исправка, replaced: кој што → којшто (3) using AWB |
|||
Ред 38:
Во почетокот Шелинг беше оптимист во однос на нивните разлики и мислел дека Фихте конечно би сфатил што прави тој, бидејќи Шелинг сметал дека неговата природна филозофија е важна за подобрување на идеализмот на Фихте. Во 1800 Шелинг објавил едно од неговите најпознати дела System des transcendentalen Idealismus (“Систем на трансцеденталниот идеализам”, 1800). Во оваа книга Шелинг ја опишал трансценденталната филозофија и природната филозофијата како комплементарна една со друга. Фихте и се спротиставил, објаснувајќи дека Шелинг работел врз основа на лажните филозофиски приципи: во теорија на Фихте природата како Не-јас (nicht-Ich = предметот) не може да биде предмет на филозофијата, чија основна содржина е субјективната работа на човечкиот интелект. Настанал неповратен прекин во 1800, откако Шелинг го објавил Darstellung des Systems meiner Philosophie (Опис на системот на мојата филозофија). Овој наслов Фихте го сметал за апсурден, бидејќи според него филозофијата не може да биде персонализирана. Исто така, во оваа книга Шелинг јавно ја изразил својата проценка за Спиноза, чија работа била отфрлена од Фихте како догматизам, и изјавил дека природата и духот се разликуваат само во количеството, но во суштина се идентични (Identitaet). Според Шелинг, апсолутното е индиферентност или идентитет, која тој ја сметал за суштинска тема на филозофијата.
Шелинг, кој стана познат предводник на романтичарската школа, почна да ја отфрла мислата на Фихте како студенa и апстрактна. Шелинг бил посебно близок со Августин Вилхем и неговата жена Каролина. Бракот помеѓу Шелинг и помалата ќерка на Каролина, Августина Бомер, го имаа во план и двајцата. Августина починала од дизентерија во 1800, многу луѓе инсистираа да го обвинат Шелинг, кој го надгледувал нејзиното лекување. Како и да е, Роберт Ричардс ја прикажал во својата книга “Романтичарска коцепција за животот “, дека изумите на Шелинг не биле соодветни туку безначајни, како што ги нарекол докторот, убедувајќи ги сте дека болеста на Августина била неизбежно фатална. Смртта на Августина ги зближила Шелинг и Каролина. Шлегел се преселил во Берлин, а разводот бил среден (со помош на Гете). Престојот на Шелинг во Јена завршил на 2 јуни 1803 година, кога тој и Каролина се земале надвор од Јена. Оваа брачна церемонија била последната прилика каде што Шелинг го видол својот школски другар Холдерин,
Додека живеел во Јена, Шелинг бил повторно во блиски релации со Хегел. Со помош од Шелинг, Хегел станал прватен професор (приватдоцент) на универзитетот во Јена. Хегел напишал книга насловена Differenz des Fichte'schen und Schelling'schen Systems der Philosophie (“Разлика помеѓу системите за филозофија на Фихте и Шелинг”, 1801), и го поддржал ставот на Шелинг против идеалистичките предходниците , Фихте и Рајнхолд. На почетокот во јануари 1802, Хегел и Шелинг го објавуваат Kritisches Journal der Philosophie ( весник за критика на филозофијата) како коедитори, објавувајќи статии за филозофијата на природата, но Шелинг бил премногу зафатен за да остане вклучен во уредувањето и главно списанието било со објавувања на Хегел, заложувајќи се за мисла различна од онаа на Шелинг. Списанието престанало да се објавува во пролетта 1803, кога Шелинг се преселил од Јена во Вурцбург.
Ред 57:
==Периодот во Берлин==
Вниманието на јавноста беше силно привлечено од овие нејасни знаци на новиот систем, кои ветуваа нешто повеќе позитивно, особено во неговата разработка за религијата, кое што очигледно резултираше со Хегеловото учење.Појавата на критичките текстови на Давид Фридфрих Штраус, Фојербах и Бруно Бауер, и евидентното раздвојување на Хегеловите училишта, ја изразуваа растечката отуѓеност од тогашната доминантна филозофија. Во Берлин, седиштето на Хегелианите, кои се обидоа да добијат од Шелинг разработка за новиот систем
Почетните предавања на неговиот курс беа прифатени од бројна и ценета публика.
Ред 67:
*1.Премин од методот на Фихте во објективната концепција за природата –напредната, со други зборови кажано, во Naturphilosophie (филозофија за природата)
*2.јасното формулирање на тоа што е имплицитно, како што тврди Шелинг,
*3.спротиставеноста на негативната и позитивната филозофија, спротиставеност која што е тема на предавањата во Берилн, чии зачетоци можеа да се проследат наназад во 1804 .
| |||