''Состав на научната револуција'' ([[англиски јазик|англиски]]: The Structure of Scientific Revolutions) е објавена првобитно како статија во Интернационалната енциклопедија, како спој од науки (англ. International Encyclopedia of Unified Science) од страна на филозофите од Виенскиот кружок. Го отсликува развојот на науката на начин до којшто до тогаш не беше прикажан. Научното истражување се сосотои од делови или пасуси кои штокоишто ја сосотојат формалната теорија, класичниот експеримент и проверен метод. Научниците, природно, ја прифаќаат моменталната доминантна теорија, и пробуваат да ја прошират дополнително објаснувајќи други теории, збунувачки податоци и воспоставувајќи прецизни мерки на стандардот и на појавата. Тоа може да доведе до нерешителни теоретски или експериментални проблеми кои ги истакнуваат прецизните мерки, стандарди и појава. Тоа може да доведе до нерешителни теоретски или експериментални проблеми кои ја истакнуваат самата парадигма. Единствено решение тогаш претставува удвојување на новата парадигма. Коперниковиот [[хелиоцентричен систем]] и замената на Њутновата механика со општата теорија на релативните рабори, се примери на смената на две парадигми. Доаѓа до прашање и традиционалниот концепт на научниот напредок, како постепено, кумулативно стекнување на знаењето, кое подразбира рационално избрани експериментални заедници. Кун тврди дека всушност парадигмата ја одредува типот на експерименти кои ќе се користат научно, прашањата кои штокоишто ќе ги постави, како и проблеми кои ќе се сметаат за важни. Смената на парадигни воедно и ги инспирира научниците да ги умерат различно своите истражувања.
Концептот на Куновите парадигми пронајде широка примена во областа на политичката наука, економија, социологија и менаџмент.
