Војна и мир: Разлика помеѓу преработките

Војна и мир е едно од најобемните остварувања во областа на книжевноста (иако не е најдолгото). Делото е поделено на четири книги, т.е. томови, секое со одделни делови што содржи повеќе поглавја. Толстој произлезе со насловот, а и со некои од носечките теми според делото на Прудом од 1861: La Guerre et la paix ("Војна и мир" на француски јазик). Толстој имал служено во Кримската војна и напишал серија од кратки раскази и новели во кои се опишани сцени од војната. Тој почнал да ја пишува Војна и мир истата година кога конечно се оженил и се населил во сопствената земја на својот имот. Првата половина од книгата е напишана под името "1805". За време на пишувањето на втората половина, прочитал голем дел од библиографијата на познатиот Шопенхауер, кој му послужил како една од неговите главни инспирации. Сепак, Толстој развил сопствени гледишта за историјата и улогата на поединецот во рамките на општеството. Романот може генерално да се класифицира како историска фикција. Тој содржи елементи кои се присутни во многу видови популарни книжевни дела од 18 и 19 век, особено во љубовните романи. Војна и мир постигнува литературен статус на неодолив роман за читање. Толстој беше инструментален во доведување на нов вид сознанија за романот. Неговата наративна структура е позната по неговата "бог-сака" способност да лебдат над и во рамките на настаните, но исто така и во начинот на кој таа брзо и беспрекорно се врежа во помнење. Неговата употреба на визуелни детали често е кинематографска по својот обем, со користење на литературни еквиваленти на поместување, широки снимки и фотографии одблизу, давајќи драматичен интерес и за битките и за баловите. Овие обележја, кои штокоишто не се карактеристични само за Толстој, се дел од т.н. стил на новиот роман, и се појавија во средината на 19-тиот век, и истите Толстој особено ги користел во својата наративна структура.