Ферари: Разлика помеѓу преработките

{{внимание}}

{{викификација}}

 

== Историја ==

Главна статија: Историја на Ферари

 

Ферари беше подготвен, и успешно се тркаше со различни возачи на автомобили на Алфа Ромео се до 1938 година, кога тие беа најмени од Алфа Ромео да го раководат нивниот оддел за трки.

Во 1941 година, Алфа Ромео беше конфискувана од страна на фашистичката влада на Бенито Мусолини како дел од воените напори на силите на оската. Делот на Енцо Ферари беше доволно мал за да не биде погоден од оваа ситуација. Поради тоа што со договорот , му беше забрането четири година да учествува на трки, Скудерија за многу кратко стана Ауто Авио Коструциони Ферари, која што приозведуваше алати за машини и додатоци за авиони. Исто така позната како СЕФАЦ ( Скудериа Енцо Ферари Ауто Корсе), Ферари всушност навистина произведе тркачки автомобил, Типо 815, во неконкутрентен период.

Променливиот успех на тркачките патеки кон средината на шеесетите години од минатиот век, но секогаш при врвот во конкуренција на германски Порше, неколку британски автомото компании (БРМ, Јагуар, Лотус), американски Форд и Шевролет, како и присуството на Рено Алпина, Алфа Ромео и Масерати, беше предизвик плус за Енцо Ферари. Тој во почетокот на 1969 година продаде 50% од својата компанија на Фиат, со што се здоби со средства за да се финансира изработката на нови прототипови за трките на издржливост.

 

На 17 мај 2009 година во Маранело, Италија, 1957 250 Теста Роса ( ТР) беше даден на аукција, од страна на РМ Аукциите и Сотебу за 12.1 милион долари / светски рекорд во тоа време за најскапиот автомобил некогаш продаден на аукција. Тој рекорд сега е срушен од страна на Бугати Атлантик кој што беше продаден за повеке од 28 милиони долари.

 

Беше склучен пет годишен договор и, иако овој договор не требаше да заврши се до 2011 година, во април 2008 година Марлборо се повлекоа од брендирање на Ферари.

 

Во прилог на Формула Еден, Ферари исто така вклучи автомобили во спортски трки, двата програма постојат во паралела за повеќе години.

Во 1949 година, Лујџи Чинети возеше 166 М и победи за Ферари на мороспорт, 24 часа од Ле Манс. Ферари прдолжи да доминира во раните години на Светското спортско првенство кое што беше формирано во 1953 година, освојувањето на седмата титула од првата на девет години.

Кога форматот на првенството се промени во 1962 година, Ферари заработи титули во бараме најмалку една класа секоја година во текот на 1965 година и потоа повторно во 1967 година. Ферари ќе освои финална титула , од 1972 година на Светското првенство пред да олучи Енцо да го прекине спортското тркање со автомобили по 1973 година и му дозволи на Скуцериа Ферари да се концентрира само на Формула Еден.

За време на сезоните на Ферари на Светското првенство на спортски автомобили, тие исто така освоија повеќе победи на 24 часа на Ле Манс, со тој тим ја добиваат првата победа во 1954 година. Нова победа ќе дојде во 1958 година, која што ќе биде проследена со пет проследователни победи од 1960 до 1964 година. Северно-американскиот тим на Лујџи Чинети ( НАРТ) ќе ја донесе конечната победа на Ферари во Ле Ман во 1965 година.

 

== Тркачки автомобили за други автомобили ==

Во 1950-тите и 60-тите години, Ферари обезбеди автомобили за Формула Еден за голем број приватни учесници и други тимови. Еден многу познат пример е тимот на Тони Вандервел, кој што го претрка Тинвал Специјал кој што беше направен пред да ги направат своите Ванвал автомобили. Тркачкиот тим на Северна Америка се пласира во финалните три рунди од сезоната во 1969 година каде што беше последна прилика некој друг тим освен Скудериа Ферари да влезе во Светското Првенство Гранд При со автомобил на Ферари.

Ферари обезбеди автомобили со V8 мотори за А1 Гранд При сериите, од сезоната 2008-09. Автомобилот е дизајниран од страна на Рори Бирн и е стилизиран да личи на автомобилот од 2004 година Ферари Формула.

Овој изглед пнатаму ќе продолжи да се сористи за повеќето Ферари автомобили од 1980-тите и 1990-тите години. V8 Ферари моделите сочинуваат повеќе од половината на вкупното производство на овој бренд.

Меѓувреме, Ферари направи 2 +2 верзии на своите автомобили со средни мотори V8. Иако тие изгледаат сосема различно од нивните автомобили со две седишта, и двата модела GT4 и Мондиал беа многу слични на 308 GTB.

Ферари го воведе средниот мотор со 12 –цилиндричен дел со Берлинета Боксер во 1973 година. Подоцна Тестароса останува еден од најпознатите Ферари.

 

 

== Концепт автомобили и промоции ==

Најновиот концепт за автомобил произведен од Ферари беше Ферари Милечили во 2010 година.

Исто така се произведуваа голем број на еднократни специјални верзии на патничките автомобили на Ферари , некои од нив биле нарачани од страна на богатите сопственици. Еден таков пример е Ферари Р4/5.

 

== Био–гориво и хибридни автомобили ==

- V6 и V8 моделите ја користат целосната зафатнина( во децилитри) за првите две цифри и бројот на цилиндри како трет. Така, 206 беше 2.0 L V6 погонско возило, додека 348 користи 3.4 L V8, иако за F355, последната цифра 5 се однесува на 5 вентили по цилиндер.

Пред воведувањето на 360 Модена, со цифри за V8 моделите( кој што сега го носи името исто како број) се однесува само на вкупното раселување на моторот. Аспектот на нумеручката индикација на ова име продолжи и кај тековниот V8 модел, F430.

- Флет 12 (боксер) моделите го користат поместувањето во литри. Заради тоа ВВ 512 е пет литри со рамен 12( Берлинета Боксер, во овој случај). Сепак оригиналната Берлинета Боксер беше 365 GT4 BB, кој што беше именуван на личен начин како и моделите V12.

- Хало Цар F проследен во јубилејни години, како што е и F40 и F50.

Енцо го прескокна ова правило, иако името F60 беше нанесено на автомобилот на Ферари Формула еден и понекогаш е во прилог на Енцо, но тој ќе се врати во наредниот F70.

- Некои модели, како на пример 1980 Мондиал и во 1984 година Тестароса не ја следат шемата на три имиња.

- М( „Модификата“), сместен на крајот на бројот на моделот, означува модифицирана верзија на својот претхпдник, а не целосна еволуција ( види F512 и 575 М Маранело).

- GTS („ Гран Турисмо Спајдер“) во постарите модели, се отворени Спајдерс , или кабриолети ( види 365 GTS/4); сепак, во поновите модели, овој суфикс се користи за тарга топ модели ( види Дино 246 GTS, и F355 GTS; исклучок е 348 ТЅ, што е единствена тарга која што е различно именувано). Кабрио моделите сега го користат суфиксот „ Спајдер“ ( види F355 Спидер, и 360 Спидер).

- GTO(„Гран Турисмо Омологата“), ставен на крајот од бројот на моделите кој што означува изменета мерзија на својот претходник. Всушност, оние три букви означуваат модел кој што е дизајниран и подобрен за употреба на тркачките патеки, додека сè уште се модели за на улица. Само три модели ги носат овие три букви; 250 GTO во 1962 година, 288GTO во 1984 година и 599 GTO во 2010 година.

 

Уште од 1920-тите години, италијанските тркачки автомобили на „[[Алфа Ромео]]“, „[[Масерати]]“ и подоцна Ферари и [[Абарт]] беа (и често и сè уште се) обоени во „ црвено“ (Росо Корса). Ова беше вообичаено националната боја за тркање во Италија, како што беше препорачано од страна на организациите помеѓу Двете светски војни.Се однесува на националноста на тимот кој што се натпреварува, а не на производителот или возачот на автомобилот. Во таа шема, француските автомобили како Бугати беа сини, германските како Бенз и Мерцедес бели( од 1934 година итоа така метално сребрена), и британските зелени како на пример во средината на 1960-тите години Лотус и БРМ.

 

== Корпоративни работи ==