Повеќејазичност: Разлика помеѓу преработките
| [проверена преработка] | [проверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
с →Повеќејазичноста кај заедниците: Јазична исправка, replaced: официјални јазици → службени јазици using AWB |
с Правописна исправка, replaced: истотака → исто така (2), Истотака → Исто така using AWB |
||
Ред 3:
'''Повеќејазичност''' е постапка на користење или промовирање на употребата на повеќе јазици, било од еден говорник или од заедница на говорници. Во светот луѓето кои говорат повеќе јазици го надминуваат бројот на луѓе кои говорат само еден јазик. Водена од потребата за глобализација и културна отвореност, повеќејазичноста станува социјален феномен. Благодарение на слободниот интернет пристап до информациите, изложеноста на поединецот пред повеќе јазици е се почеста и почеста и со тоа произлегува потребата да се стекне со знаење на се повеќе и повеќе јазици.
Луѓето кои говорат повеќе од еден јазик
==Лица кои говорат повеќе јазици==
Ред 76:
Во повеќејазичните општества не мора сите говорници да зборуваат повеќе јазици. Во некои држави може да има повеќејазична политика и да се признаат неколку службени јазици, како во Канада (англиски и француски). Во некои држави пак одредени јазици може да бидат поврзани со одредени региони во државата (на пр. Канада) или со одредени етнички групи (Малезија/Сингапур). Кога сите говорници зборуваат повеќе јазици, лингвистите ги класифицираат заедниците според функционалната дистрибуција на јазиците кои се влкучени:
* диглосија: ако постои структурна функционална распределба на вклучените јазици општеството се нарекува „диглосик“ (diglossic). Типични области на диглосик се оние во Европа каде што регионалниот јазик се користи неформално, обично усно, во текстови, додека државниот јазик се користи за поформални ситуации. Добро познати примери се Фризија (со фризиски и германски или холандски јазик) и Лусатија (со лужичките јазици и германскиот јазик). Некои писатели ја ограничуваат диглосија во ситуации кога јазиците се тесно поврзани и едни со други можат да се сметаат како дијалекти.
* амбилингвизам: регионот се нарекува амбилингвистички ако не се почитува оваа функционална распределба. Во една типична амбилингвистичка област е речиси невозможно да се предвиди кој јазик ќе се употреби во дадена околност. Вистинскиот амбилингвизам е реткост. Амбилингвистички тенденции може да се најдат во мали држави со многукратна наследност како Луксембург, каде што наследена е комбинација од француска и германска култура, или Малазија и Сингапур кои ги осигуруваат културите на Малазија, Кина и Индија. Амбилингвизмот
* двостран лингвизам: ако во некоја мала област може да се слушнат повеќе од еден јазик, но поголемиот број зборуваат повеќе јазици, кои имаат малку контакт со говорниците од соседните етнички групи, таа област се нарекува „двострано-лингвистичка“. Пример за тоа е Балканот.
Ред 134:
[[Категорија:Јазици]]
[[Категорија:Јазична политика]]
[[Категорија:Откривачи на хемиски елементи]]
| |||