Адамче Најдов: Разлика помеѓу преработките

(културно-историски процеси)|last=Ковилоски|first=Славчо|publisher=Современост|year=2017|isbn=978-608-4501-45-9|location=Скопје|pages=235}}</ref>

Адамче Зограф е најплодниот прилепски зограф којшто работел во средината и втората половина на XIX век. Негов учител бил Никола Михајлов од [[Крушево]], со кого заедно работеле во [[Белград]]<ref>{{Наведено списание|last=Бабиќ|first=Бошко|date=1961|title=Неколку податоци за ѕидарите и сликарите во Прилепскиот крај од XIX век|url=|journal=Стремеж|volume=1|pages=59}}</ref> 5-6 години, односно работел на територијата на Врањската епархија.<ref>{{Наведено списание|last=Николовски|first=Дарко|date=2013|title=Прилог кон делото на зографот Никола Михаилов|url=|journal=Ниш и Византија|volume=XI|pages=363}}</ref> Подоцна станал самостоен мајстор. Во неговата работа му помагале учениците Јован Прилепчанин и неговиот син Стефан Зографов. Неговата работа ја проследуваме во периодот од 1861 до 1881 година. За потребите на празнувањето на празникот „[[Св. Кирил и Методиј]]“, Прилепската општина на Адамче Зограф му порачала да изработи една икона во големина од: 1,5 метри височина и 1 метар широчина.

За Зограф е карактеристично тоа што иконите ги сликал со ко­пи­рен картон. Иконите што ги изработил во првиот период од не­го­ва­та работа се одликуваат со интензивна боја, користел детали ка­рак­теристични за резбарските работи, и имал ограничена скала на то­нови (цинобер, розе, темно или светло зелено). Во подоцнежната фа­за од неговото творештво контрастите се помалку забележливи, ис­такнува анатомски делови од лицето. Насликаните фигури се ре­ла­тивно симетрични, педантно изработени, со статичност на ли­ко­ви­те.