Рум-милет: Разлика помеѓу преработките
| [проверена преработка] | [проверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
с Јазична исправка, replaced: Османлиска империја → Османлиско Царство (3) using AWB |
|||
Ред 11:
Националното будење на секоја етничка група биле комплексни и имало интеракција на едни етнички групи со други. [[Бугарска егзархија|Бугарската егзархија]] еднострано прогласила независност од Патриаршиjата во 1860 година, а била призната од страна на Османлиите во 1870 година, кое било само дел во серијата на слични настани. Така, порано била прогласена автокефалната Православна Црква на Грција во 1833 година и Православна Црква на Романија во 1865 година. Во 1877-1878 руско-турската војна нанела решавачки удар врз отоманската власт на Балканскиот Полуостров. Потоа, Српската православна црква, прогласила автокефалност во 1879 година. Стравот на Албанците дека земјите во кои тие живееле ќе биде поделени меѓу соседните држави го поттикнале растот на албанскиот национализам и така била основана [[Призренска лига|Призренската лига]]. Признавањето на Власите како посебен народ во Отоманското Царство станало со султански ферман во 1905 година. Како резултат на тоа, силни етнички и национални ривалства меѓу балканските народи се појавили во пресретот на 20 век во [[Македонија]]. Тие се одвивале во серија конфликти помеѓу Грците ([[Гркомани]]), Србите ([[Србомани]]), Бугарите ([[Бугарофили]]) и Власите (''Руманофили'') во регионот. [[Младотурска револуција|Младотурската револуција]] од 1908 го вратила парламентот, кој бил суспендиран од страна на султанот во 1878 година. Младотурците, кога дошле на власт, го прогласиле [[Османизам|Османизмот]] за официјална идеологија и го прокламирале создавањето на единствена Отоманска нација, составена од одделните народности (милети) во Империјата. Сепак, процесот на прицврстување на монархиските институции бил неуспешен и Империјата продолжила да се превиткува под притисок на локалните револти. Потоа, со Балканските војни, Отоманското Царство ги изгубила речиси сите свои земи на Балканот, со што бил ставен ''де факто'' крај на заедницата на Рум-милетот.
[[Македонски Словени|Македонските Словени]] и не биле признаени од Султанот како посебен милет. Тие сè уште биле именувани како „[[Булгар-милет]]“, а во помала мера како „Рум-милет“ или „Срб-милет“.<ref>Kaufman, Stuart J. (2001). Modern hatreds: the symbolic politics of ethnic war. New York: Cornell University Press. pp. 193. ISBN 0-8014-8736-6. "The key fact about Macedonian nationalism is that it is new: in the early twentieth century, Macedonian villagers defined their identity religiously—they were either "Bulgarian," "Serbian," or "Greek" depending on the affiliation of the village priest. While Bulgarian was most common affiliation then, mistreatment by occupying Bulgarian troops during WWII cured most Macedonians from their pro-Bulgarian sympathies, leaving them embracing the new Macedonian identity promoted by the Tito regime after the war."</ref> Во втората половина на XIX век и почетокот на XX век, започнала македонската преродба, која што се зајакнала во периодот меѓу двете светски војни,<ref>At the end of the WWI there were very few historians or ethnographers, who claimed that a separate Macedonian nation existed... Of those Slavs who had developed some sense of national identity, the majority probably considered themselves to be Bulgarians, although they were aware of differences between themselves and the inhabitants of Bulgaria... The Macedonian conflict: ethnic nationalism in a transnational world, Loring M. Danforth, Princeton University Press, 1997, ISBN 0-691-04356-6, pp. 65-66.</ref> а врвната точка ја достигнала по Втората
== Наводи ==
| |||