Институт Арни Магнусон за исландски студии: Разлика помеѓу преработките

Откако Исланд се стекна со делумна автономија во 1904 година, исландското собрание [[Алтинги]](Alþingi) започна петиција за враќање во Исланд на барем поголем дел од колекцијата Арнамагнее, ракописи и други документи собрани во доцниот 17 и раниот 18 век од страна на исландскиот антикварист и научник [[Арни Магнусон]]. Во 1927-28 година, во исландските државни архиви беа вратени четри ракописи и околу 700 правни документи. Во 1962 година беше основан засебен институт за исландски ракописи (на исландски: Handritastofnun Íslands). Десет години подоцна, откога започна враќањето на ракописите од Копенхаген во Рејкјавик, името беше променето во ''Stofnun Árna Magnússonar á Íslandi'' или скратено ''Árnastofnun''.

'''Институтот Арни Магнусон''' ([[исландски]]: Stofnun Árna Magnússonar) првобитно бил академски институт со локација во [[Рејкјавик]], [[Исланд]]. Институтот имал за задача зачувување и проучување на средновековните исландски ракописи како што се [[Ланднаама]], [[Хејмскрингла]] и [[Исландска сага|Исландските саги]]. На 1 септември 2006 година, институтот беше споен заедно со '''Институтот за исландски јазик''', '''Институтот за исландска лексикографија''', '''Сигурдхар Нордал Институтот''', и со '''Топонимскиот институт на Исланд''' при што настанал сегашниот Арни Магнусон институтот за исландски студии.

Институтот е лоцирансместен во [[Арнагардур]] (Árnagarður) зградата која е дел од кампусот на [[Исландски универзитет|Исландскиот универзитет]] покрај Suðurgata во [[Рејкјавик]].