Друштво на мртвите поети: Разлика помеѓу преработките

На првиот ден од нивниот час на учениците им е претставена обемната и необична наставна програма од страна на сериозниот управител на училиштето Гејл Нолан (Норман Лојд). Сепак, нивниот нов наставник по англиски јазик, Џон Китинг (Робин Вилијамс) им кажува на учениците дека може да го викаат "O капетане! Мој капетане!" (наслов од песна на Волт Витман) доколку се чувствуваат доволно храбри за тоа. Неговиот прв час е сосеам несекојдневен и необичен за стандардите на Велтон, свиркајќи ја Увертирата 1812 и водејќи ги надвор од училницата за да ги фокусира на идеата carpe diem (на латински 'искористи го денот') преку гледање на фотографии од поранешни ученици на Валден. На друг час Китинг го тера Нил да го чита воведот од нивната книга за поезија, во која е приложен еден застарен и тотално безживотен есеј наречен “Разбирање на поезијата" од фиктивниот академик Др. Џ.Еванс Причард, во кој се опишува како да се рангира квалитетот на песната на скала и да се рангира со број. Китинг ја смета ваквата идеја за математичка литературна критика смешна (нарекувајќи ја “измет") и ги охрабрува неговите ученици да го искинат воведниот есеј од нивните книги. По кратката реакција на неверување, учениците го прават тоа расположено, а Китинг им честита со незаборавната реченица "Збогум Џ.Еванс Причард, доктору на науки" (потег кој наидува на запрепастување и неверување од страна на еден од колегите на Китинг). Подоцна тој им вели на учениците да се качат на клуипите со цел да го гледаат светот на поинаков начин, онака како што мислел Хенри Дејвид Тореу кога напишал, "Универзумот е поголем од нашите сфаќања за него" (Валден).

Останатиот дел од филмот е процес на будење, во кој момчињата (и публиката) откриваат дека авторитетот може и мора секогаш да служи како водич, но единственото место каде што некој може да го најде својот вистински идентите во самиот себеси. За таа цел, момчињата тајно повторно го оживуваат стариот литературен клуб во кој членувал и самиот Китинг, наречен Друштво на мртвите поети. Тод доживува посебна трансформација кога во тешка епизода на самосвесност, не успева да ја заврши задачата по креативно пишување и последователно поминува низ процес на вежба за нетипично самоизразување, сфаќајќи го креативниот потенцијал кој што навистина го поседува. Едно од момчињата, Чарли Далтон, оди предалеку со неговата лична слобода и објавува профана и неовластена статија во училишниот весник. На запрепастеност на другите момчиња, Чарли наведува дека би сакал и на девојчињата да им биде дозволено да учат во Велтон. Тој дури и симулира телефоснки повик до господ за да им биде дозволено на девојчињата да го посетуват Велтон. Деканот Нолан го исшрашува Чарли за вклученоста на другите во инцидентот. Чарли вели дека делувал сам.

По барање на родтиелите на Нил, управителот на училиштето спроведува истрага за трагедијата. Нолан добива помош од еден од учениците, Ричард Камерон. Кога Чарли Далтон открива дека Камерон не само што ги шпиунирал, туку го обвинил и Китинг, тој во бес го напаѓа својот поранешен пријател, по што е исклучен од Велтон.

Родителите на Нил не првземаат одговорносѕ за смртта на нивниот син и наместо тоа го обвинуваат Китинг. Во канцеларијата на Нолан, Тод е насила натеран да го потпише писменото признание со кое се обвинува неговиот поранешен наставник. Настаните покажуваат дека и другите ученици кои му се се уште верни на Китинг, исто така се присилени да го направат тоа.Китинг е обвинет дека ги поттикнал момчињата да го возобноват Друштвото на мртвите поети и е отпуштен од работа, иако момќињата сами го направија тоа.

Режисерот Питер Вир одбрал да го сними по хронолошки редослед за подобро да го прикаже развојот на односите помеѓу момчињата и нивната растечка почит спрема г. Китинг. Сместен во руралната област на Вермонт, во период на есента, одбраната локација за филмот е малото интернатско училиште за слободни уметности во Мидлтон, Делавер (главно за сцените од училиштето), која служела како слична локација за Вермонт. Всушност, нема пештера во шумите околу Св. Ендрујз. Други градови во Делавер се користени за театарските сцени, сцените во домот на Нил и надворешните снимања од пештерските сцени (состаноците на Друштвото).

Првично се планирало филмот да биде снимен во Колеџот Бери, во Џорџија, но се покажало дека правењето на вештачки снег ќе биде прескапо и затоа проектот бил преселен во Делавер. Снимањето на филмот траело помеѓу 14 ноември 1988 и 15 јануари 1989 година.

Питер Вир го посетувал Шкотскиот колеџ, приватно училиште за момчиња во Сиднеј. Униформите, дисциплината и целокупното чувство од училиштето е преточено во многу сцени од филмот. Во 1994 година филмот доживеа и сценска адаптација. Питер Вир присуствуваше на премиерата и зборуваше за правењето на филмот.

 

== Прием ==

== Награди и номинации ==

Друштвото на мртвите поети доби Оскар за оригинално сценарио (Том Шулман) и беше основа за книгата"Друштво на мртвите поети". Питер Вир беше номиниран за Окар за најдобар режисер, а филмот за најдобар филм на годината. Филмот исто така ја доби и Наградата BAFTA за најдобар филм.

• Награда Оскар (САД)

o добиена: најдобро оригинално сценарио (Том Шулман)

o номинација: најдобар режисер (Питер Вир)

o номинација: најдобар филм

o добиена: најдобар филм

o добиена: најдобра музика (Морис Жар)

o номинација: најдобар режисер (Питер Вир)

o Номинација: најдобар уредник (Вилијам М. АНдерсон)

o номинација: истакнат режисерски успех во филмови (Питер Вир)

• награда Залетн Глобус (САД)

o номинација: најдобар режисер (Питер Вир)

o номинација: најдобар филм - драма