Вилијам Хогарт: Разлика помеѓу преработките

[проверена преработка][проверена преработка]
Избришана содржина Додадена содржина
Нема опис на уредувањето
с Јазична исправка, replaced: актерот → глумецот (2) using AWB
Ред 15:
 
== Живот ==
Вилијам Хогарт е роден во [[Лондон]] на [[10 ноември]] [[1697]] г., како син на сиромашен учител и учебникар. Во младоста чиракувал кај клишистот [[Алис Гембл]] во [[Лестер Филдс]], каде што научил да клишира [[занаетчиска картичка|занаетчиски картички]] и слично. Младиот Вилијам покажал голем интерес за уличниот живот во престолнината и лондонските [[панаѓур]]и, и се забавувал со тоа што ги цртал ликовите кои ги гледал. Во исто време, татко му, кој имал отворено неуспешна [[кафеџилница]] на латински кај [[Сент Џонс Гејт]], бил затворен за долг во [[Флитски затвор|Флитскиот затвор]] пет години. Хогарт никогаш не зборувал за тоа. Во април 1720 станал [[клишист]] сам за себе, најпрвин клиширајќи грбови, сметки за продавници, и натписи за книжари.
 
[[Податотека:Leicestersquarehogarth.jpg|мини|лево|200п|Биста на Хогарт, [[Лестерски плоштад]], [[Лондон]]]]
 
Во 1727 добил работа од Џошуа Морис, таписер, да приготви ликовно рењшение за „Елемент на земјата“. Меѓутоа кога Морис чул дека тој е клишист, а не сликар, ја одбил работата откако била готова, па затоа Хогарт го тужел, и на [[28 мај]], [[1728]], ги добил парите.
 
На [[23 март]], [[1729]] се оженил за Џејн Торнхил, ќерка на уметникот Сер [[Џејмс Торнхил]].
 
Во 1757 бил назначен за сликар-сержант на кралот.
 
Хогарт умрел во [[Лондон]] на [[26 октомври]], [[1764]] и бил погребан во црковниот двор на Сент Николас, Чизик Мол, во [[Чивик]], Лондон. Надгробниот натпис му го напишал неговиот пријател, актеротглумецот [[Дејвид Герик]].
 
== Дела ==
Ред 37:
Други рани дела се „Лотарија“ (1724); „Мистеријата на ѕидарството расветлена од гормогоните“ (1724); „Праведен поглед на британската сцен“ (1724); [[Лажна перспектива (Хогарт)|Лажна перспектива]]; извесни илустрации за книги; и изданието „Маскенбали и опери“ (1724). Ова е сатира на тогашните будалштини, како „[[маскенбал]]и“ на [[Швајцарија|швајцарскиот]] импресарио [[Џон Џејмс Хајдегер]], популарните италијански [[:Категорија:Оперски пејачи|оперски пејачи]], пантомимите на [[Џон Рич]] во [[Линколнс Ин Филдс]], а и преувеличената популарност на [[Ричард Бојл, Трет Ерл од Барлингтон|Лорд Бурлингтоновиот]] протеже, [[архитектот]] и сликар [[Вилијам Кент]]. Продолжил на таа тема во 1727, со „Билет за големиот маскенбал“. Во 1726 Хогарт приготвувал десет големи гравури и клишеа за „[[Хадибра]]“ од [[Семјуел Батлер (поет)|Семјуел Батлер]]. Овие самиот високо ги ценел, и спаѓаат во неговите најдобри илустрации.
 
Во следните гоини го свртел вниманието на изработка на мали „[[разговорно дело|разговорни дела]]“ (т.е., групи на целосни портрети во масло високи 38-38 38–38 cm). Меѓу неговите трудови во масло во 1728 и 1732 биле: „Семејството Фаунтејн“ (~ 1730), „Собранието во Ванстедската куќа“, „Долниот дом го испитува Бамбриџ“, и неколку слики на главните актори во популарната „[[Просјачка опера]]“ од [[Џон Геј]].
 
<!--IMAGE-->[[Податотека:William Hogarth 016.jpg|мини|300п|десно|„Просјачка опера VI“ (1731)]]
 
Едно од ремек-делата во овој период е приказот на аматерската изведба на „Индијанскиот цар или освојувањето на Мексико“ (1732–1735) од [[Џон Драјден]] во домот на [[Џон Кондуит]], главен ковач на монети, на [[Сент Џорџес Стрит]], [[Хановерски плоштад]].
 
Дртуги графики од Хогарт изработени во 1730-тите се: „Полноќен современ разговор“ (1733), „Савачки панаѓур“ (1733), „Заспаниот собор“ (1736), „Пред“ и „Потоа“ (1736), „Учени на предавање“ (1736), „Дружина гробари (Консултација на бапски лекари)“ (1736), „Нажалениот поет“ (1736), „Четири времиња на денот“ (1738) и „Актерка на прошетка се облекува во амбар“ (1738). Можно е негови графики да се и: „Барлингтонска порта“ (1731), евоцирана во епистулата од [[Александар Поуп]] до [[Ричард Бојл, Трет Ерл од Барлингтон|Лорд Барлингтон]], и одбраната на Лорд Шандос, кој таму е [[Сатира|сатиризиран.]] Оваа графика била многу навредлива и била потисната (но некои денешни стручњаци не сметаат дека ова е дело на Хогарт).
Ред 74:
=== Портрети ===
[[Податотека:William Hogarth 053.jpg|мини|десно|Портрет на капетан [[Томас Корам]], 1740]]
Хогарт били популарен [[портрет]]ист. Во 1746 го насликал актеротглумецот [[Дејвид Герик]] како [[Ричард III (пиеса)|Ричард III]], за што бил платен £200, за што напишал: „Повеќе [пари] отколку што било кој друг англиски уметник има добиено за еден портрет“. Истата година, цртежот на [[Сајмон Фрејзер]], [[Единаесетти Лорд Ловат]] доживеал голем успех. Хогартовиот верен, живописен полн портет на неговиот пријател, човекољубецот „Капетан Корам“ (1740; некогашната [[Томас Корамова фондација за деца]], сега [[Сиропиталишен музеј]]), и неговата недовршена маслена скица „[[Продавачка на шкампи]]“ ([[Национална галерија, Лондон]]) можат да се наречат ремек-дела на [[британско сликарство|британското сликарство]].
 
=== Историски предмети ===
Ред 95:
[[Податотека:Hogarths-Servants.jpg|мини|240п|Доцна слика насловена како „Хогартовите слуги“, средина на 1750-тите]]
 
Забележителни Хогартови гравури од 1740-те се „Разбеснетиот музичар“ (1741), шестте гравури од „Венчање по мода“ (1745; изведени од француски уметник под надзор на Хогарт), „Дилижанса или дворот на Кантри Ин“ (1747),
 
[[Податотека:William Hogarth by William Hogarth.jpg|мини|лево|Автопортрет, сликање на [[Талија]], [[муза]]та на комедијата и пасторалната поезија, 1757–1758]]